Tatry - schroniska
SCHRONISKO NA POLANIE CHOCHOŁOWSKIEJ
Schronisko usytuowane jest na południo-zachodnim krańcu Polany Chochołowskie w Tatrach Zachodnich. Obiekt leży na wysokości 1146 m n.p.m. Historia obiektów turystycznych na Polanie Chochołowskiej sięga lat 1930-1932, kiedy wybudowane zostało schronisko Warszawskiego Klubu Narciarskiego. Obiekt ten został spalony przez Niemców pod koniec II Wojny Światowej.[1]
Budynek obecnego schroniska został wybudowany w latach 1951-1953. W czerwcu 1983 roku w schronisku gościł papież Jan Paweł II, który spotkał się Lechem Wałęsą i jego rodziną.[1]
Schronisko oferuje 121 miejsc noclegowych w pokojach 2,3,4,6,8 oraz 14-osobowych. W ofercie są pokoje bez umywalek, z umywalkami, a także pokoje z łazienkami. Ilość noclegów zastępczych, na podłodze, ogranicozna jest do 20 miejsc.[2]
Schronisko stanowi ważny węzeł szlaków w rejonie Doliny Chochołowskiej. Obok schroniska zaczyna się żółty szlak na Grzesia, który po osiągnięciu grzbietu łączy się z niebieskim szlakiem na Wołowiec. Na Polanie Chochołowskiej ma swój początek również czerwony szlak przez Dolinę Jarząbczą na Trzydniowiański Wierch. W pobliżu przebiega również zielony szlak prowadzący przez Dolinę Chochołowską, który powyżej schroniska biegnie przez Dolinę Chochołowską Wyżnią na Wołowiec.
Dojście do schroniska z Siwej Polany zajmuje około 90-100 minut. Sprzed schroniska rozciąga się widok na Polanę Chochołowską oraz masyw Kominiarskiego Wierchu.
OPISY SZLAKÓW
Do Schroniska na Polanie Chochołowskiej z Siwej Polany przez Dolinę Chochołowską
Na Wołowiec (2064m) z Polany Chochołowskiej przez Grzesia
Na Wołowiec (2064m) z Polany Chochołowskiej przez Dolinę Chochołowską Wyżnią
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
[2] Pokoje - Schronisko Górskie PTTK na Polanie Chochołowskiej, http://chocholowska.com/project/pokoje/, [dostęp: 24.09.2016].
SCHRONISKO NA HALI ORNAK
Schronisko znajduje się na Małej Polance Ornaczańskiej w Tatrach Zachodnich. Na południe od schroniska rozciąga się Dolina Pyszniańska, stanowiąca górne piętro Doliny Kościeliskiej. Obiekt leży na wysokości 1100 m n.p.m. Schronisko zostało wybudowane w latach 1947-1949. Obiekt został wybudowany w zastępstwie schroniska na Hali Pysznej, które zostało spalone przez Niemców w 1945 roku.[1]
Schronisko posiada 48 miejsc noclegowych w pokojach 2,3,4,6 i 8-osobowych. Pokoje dwuosobowe występują w opcji z umywalką.[2]
Od 1973 roku budynek nosi imię Walerego Goetla.
Przy schronisku znajduje się węzeł szlaków. Znaki zielone prowadzą przez Dolinę Tomanową na Chudą Przełączkę, skąd czerwonym szlakiem można wejść na Ciemniak. Żółty szlak prowadzi na przez Iwaniacką Przełęcz do Doliny Chochołowskiej. Z Iwaniackiej Przełęczy można wejść zielonym szlakiem na Ornak i dalej na Siwą Przełęcz. W pobliżu Schroniska na Hali Ornak zaczyna się również czarny szlak do Smreczyńskiego Stawu.
Dojście do Schroniska na Hali Ornak z Kir zajmuje około 70-80 minut. Z Małej Polany Ornaczańskiej rozciąga się panorama w kierunku Błyszcza i Bystrej.
OPISY SZLAKÓW
Na Bystrą (2248m) z Doliny Kościelskiej przez Ornak
Do Schroniska na Hali Ornak z Kir przez Dolinę Kościeliską
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
[2] Schronisko Górskie PTTK - pokoje, http://www.schronisko-ornak.pl/oferta/pokoje.html, [dostęp: 25.09.2016].
HOTEL GÓRSKI KALATÓWKI
Hotel położony jest w Dolinie Bystrej na Polanie Kalatówki. Hotel znajduje się na wysokości 1198 metrów n.p.m. Obiekt został wybudowany w 1938 roku przez Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy. Wcześniej na Kalatówkach stało schronisko z lat 1911-1912. Podobnie jak inne obiekty na terenie Tatr stare schronisko nie przetrwało II Wojny Światowej.[1].
Hotel dysponuje pokojami 1,2,3 oraz 5 osobowymi. Wszystkie pokoje wyposażone są w umywalki, a część w łazienki. Obiekt oferuje również miejsca noclegowe w 2 apartamentach.[2]
Do hotelu prowadzi brukowana Droga Brata Alberta z Kuźnic. Przez Kalatówki przebiega niebieski szlak z Kuźnic na Giewont, przy czym istnieje wariant szlaku umożliwiający ominięcie hotelu. Na Kalatówkach zaczyna się również Ścieżka nad Reglami, która kieruje się ku zachodowi..
Z Kalatówek rozciąga się panorama w kierunku Myślenickich Turni i Kasprowego Wierchu. Dobrze widoczne są wagoniki kolei linowej z Kuźnic.
OPISY SZLAKÓW
Na Giewont (1894m) z Kuźnic przez Kalatówki i Halę Kondratową
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
[2] Hotel, http://www.kalatowki.pl/hotel.html, [dostęp: 25.09.2016].
SCHRONISKO NA HALI KONDRATOWEJ
Schronisko stoi na Hali Kondratowej u podnóża południowych zboczy Giewontu. Jest to najmniejsze schronisko w Tatrach. Położone jest na wysokości 1333 m n.p.m. Obecny budynek schroniska powstał w latach 1947-1948 w wyniku rozbudowy bacówki, która istniała od lat 30-tych XX wieku. W 1953 roku schronisko zostało uszkodzone przez lawinę kamienną, która zeszła z grani Długiego Giewontu.[1]
Schronisko oferuje noclegi w 2 pokojach 6-osobowych oraz w 1 jednym pokoju 8-osobowym. Baza noclegowa funkcjonuje od 26 grudnia do 15 listopada. W pozostałym okresie funkcjonuje jedynie bufet i jadalnia.[2]
Obok schroniska biegnie niebieski szlak z Kuźnic przez Kondracką Przełęcz na Giewont. Na Polanie Kondratowej odłącza się również zielony szlak na Przełęcz pod Kopą Kondracką.
Sprzed schroniska rozpościera się widok na Suchy Wierch Kondracki, Przełęcz pod Kopą Kondracką, Kopę Kondracką, Kondratowy Wierch oraz Kasprowy Wierch z Uhrociem Kasprowym i Myślenickimi Turniami.
OPISY SZLAKÓW
Na Kopę Kondracką (2005m) z Hali Kondratowej przez Przełęcz pod Kopą Kondracką
Na Giewont (1894m) z Kuźnic przez Kalatówki i Halę Kondratową
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
[2] Hala Kondratowa - Schronisko PTTK, http://www.halakondratowa.pl/oferta, [dostęp: 25.09.2016].
SCHRONISKO MUROWANIEC NA HALI GĄSIENICOWEJ
Murowaniec położony jest na Hali Gąsienicowej na wysokości 1500 m n.p.m. Schronisko zostało wybudowane w latach 1921-1925 przez Oddział Warszawski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W latach 1950-1952 obiekt rozbudowano o skrzydło zachodnie. W 1963 roku schronisko częściowo spłonęło, jednak w następnym roku zostało odbudowane.[1]
Murowaniec dysponuje 116 miejscami noclegowymi, w pokojach 2,3,4,5,6,8,10 oraz 12-osobowych. Łazienki posiadają ciepłą wodę. Schronisko nie udziela noclegów na podłodze.[2]
Przy schronisku znajduje się największy węzeł szlaków w polskich Tatrach Wysokich. Do schroniska doprowadza niebieski szlak z Kuźnic przez Skupniów Upłaz, ze znakowanym na żółto wariantem przez Dolinę Jaworzynki. Z Brzezin można dojść do Murowańca czarnym szlakiem przez Dolinę Suchej Wody.
Z Hali Gąsienicowej prowadzą szlaki na Zawrat (niebieski), Kasprowy Wierch (żółty), Świnicką Przełęcz (czarny), Krzyżne (żółty) oraz do Wierchporońca (zielony), z możliwością wariantów pośrednich na inne szczyty w rejonie Doliny Gąsienicowej. Murowaniec stanowi również bazę wypadową w rejon Orlej Perci.
Z okolic schroniska rozciąga się panorama na otoczenie Doliny Gąsienicowej ze Świnicą, Kościelcem, Kasprowym Wierchem, Granatami i Żółtą Turnią.
OPISY SZLAKÓW
Na Halę Gąsienicową z Kuźnic przez Boczań i Skupniów Upłaz
Na Halę Gąsienicową z Kuźnic przez Dolinę Jaworzynki
Z Doliny Pięciu Stawów przez Krzyżne (2112m) do Doliny Gąsienicowej
Na Świnicę (2301m) z Doliny Gąsienicowej przez Świnicką Przełęcz
Na Skrajny Granat (2226m) z Hali Gąsienicowej
Na Zawrat (2159m) z Doliny Gąsienicowej
Na Kościelec (2155m) z Hali Gąsienicowej
Na Żleb Kulczyńskiego z Hali Gąsienicowej przez Kozią Dolinkę
Na Kozią Przełęcz (2137m) z Hali Gąsienicowej
Na Kasprowy Wierch (1987m) z Doliny Gąsienicowej
Na Przełęcz Liliowe (1952m) z Hali Gąsienicowej
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
[2] Schronisko PTTK Murowaniec, http://murowaniec.e-tatry.pl, [dostęp: 26.09.2016].
SCHRONISKO W DOLINIE PIĘCIU STAWÓW
Schronisko stoi nad brzegiem Przedniego Stawu, który jest najdalej na wschód wysuniętym stawem w Dolinie Pięciu Stawów. Jest to najwyżej położone schronisko turystyczne w polskich Tatrach. Budynek schroniska został wzniesiony w latach 1948-1953. Obiekt został wybudowany w zastępstwie wcześniejszych schronisk, które stały nad Małym Stawem. Pierwsze schronisko w Dolinie Pięciu Stawów wzniesiono w 1876 roku z granitu. W 1898 roku oddano do użytku nowe, drewniane schronisko.
W związku ze zwiększającym się ruchem turystycznym, w drugiej połowie lat dwudziestych XX wieku przystąpiono do budowy kolejnego schroniska, które funkcjonowało do pożaru w 1945 roku. W latach 1946-1947 wzniesiono małe drewniane schronisko, którego budynek użytkowany jest obecnie przez TPN.[1]
Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów posiada 67 miejsc noclegowych w 13 pokojach. Są to pokoje 2,4,7,8 i 10-osobowe.[2]
Obiekt nosi imię Leopolda Świerza.
Do schroniska nie prowadzi żadna droga jezdna. Najkrótsze dojście stanowi zielony szlak przez Dolinę Roztoki i Wielką Siklawę, z wariantem znakowanym na czarno, który omija wodospad i doprowadza wprost do schroniska. Obok schroniska przebiega niebieski szlak prowadzący na Zawrat lub do Morskiego Oka. Niebieski szlak pozwala również dotrzeć do szlaków prowadzących na Krzyżne, Kozi Wierch, Szpiglasową Przełęcz i Kozią Przełęcz.
Z okolicy schroniska rozciąga się widok na otoczenie Buczynowej Dolinki, Wołoszyn, Kozi Wierch oraz grań Miedzianego.
OPISY SZLAKÓW
Do Doliny Pięciu Stawów z Palenicy Białczańskiej przez Dolinę Roztoki
Z Doliny Pięciu Stawów przez Krzyżne (2112m) do Doliny Gąsienicowej
Znad Morskiego Oka przez Szpiglasową Przełęcz (2110m) do Doliny Pięciu Stawów
Z Doliny Pięciu Stawów przez Świstówkę nad Morskie Oko
Na Zawrat (2159m) z Doliny Pięciu Stawów
Na Kozią Przełęcz (2137m) z Doliny Pięciu Stawów
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
[2] Noclegi, http://www.piecstawow.pl/index.php/pl/noclegi, [dostęp: 26.09.2016].
SCHRONISKO MORSKIE OKO
Schronisko zlokalizowane jest nad Morskim Okiem w Dolinie Rybiego Potoku w Tatrach Wysokich. Schronisko dysponuje dwoma budynkami tzw. Nowym i Starym Schroniskiem. Nowe Schronisko stoi nad brzegiem Morskiego Oka na wysokości 1410 m n.p.m. Starszy obiekt usytuowany jest przy asfaltowej drodze z Palenicy Białczańskiej.
Nowe Schronisko zostało wybudowane w latach 1907-1908. Wcześniej nad Morskim Okiem stał niewielki obiekt Towarzystwa Tatrzańskiego z 1874 roku, który był rozbudowywany w następnych latach. Funkcjonował on do 1898 roku kiedy strawił go pożar.[1] Stare Schronisko mieści się w budynku dawnej wozowni i jest to najstarsze schronisko w polskich Tatrach.[2]
Nowe Schronisko oferuje 35 miejsc noclegowych w pokojach 3,4,5 oraz 6-osobowy. Najmniejsze pokoje wyposażone są w umywalki. Stare Schronisko ma 43 miejsca noclegowe w 3 wieloosobowych salach.[2]
Znad Morskiego Oka prowadzą szlaki na Rysy, Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem, Szpiglasową Przełęcz, z wariantem na Wrota Chałubińskiego oraz do Doliny Pięciu Stawów przez Świstówkę Roztocką. Dojazd do Morskiego Oka zapewnia asfaltowa Droga Oswalda Balzera, przy czym od Palenicy Białczańskiego jest ona zamknięta dla ruchu drogowego.
Sprzed schroniska rozpościera się piękna panorama na Mięguszowieckie Szczyty i Mnicha, a także na Niżnie Rysy i Rysy.
OPISY SZLAKÓW
Na Rysy (2501m) z Palenicy Białczańskiej
Na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem (2307m) przez Kazalnicę (2159m)
Znad Morskiego Oka przez Szpiglasową Przełęcz (2110m) do Doliny Pięciu Stawów
Z Doliny Pięciu Stawów przez Świstówkę nad Morskie Oko
Na Wrota Chałubińskiego (2022m)
Bibliografia
[1] www.schroniskomorskieoko.pl/historia.html, http://www.schroniskomorskieoko.pl/historia.html, [dostęp: 27.09.2016].
[2] Morskie Oko w Tatrach. Schronisko PTTK Morskie Oko, http://www.schroniskomorskieoko.pl/schronisko.html, [dostęp: 27.09.2016].
SCHRONISKO W DOLINIE ROZTOKI
Schronisko znajduje się na polanie Stara Roztoka w Tatrach Wysokich, u wylotu Doliny Roztoki do Doliny Białki. Schronisko leży na wysokości 1031 m n.p.m. Budynek schroniska został wybudowany w latach 1911-1912. Przy budowie wykorzystano część materiałów ze starszego obiektu, który istniał od 1876 roku. Lokalizacja schroniska wynikała z dawnego przebiegu drogi do Morskiego Oka. W późniejszym okresie gmach schroniska był wielokrotnie przebudowywany.[1]
Schronisko w Dolinie Roztoki dysponuje 75 miejscami noclegowymi, w pokojach 2,3,4,6,8 i 9-osobowych.[2]
Schronisko nosi imię Wincentego Pola.
Przy schronisku zaczyna się zielony szlak prowadzący przez Dolinę Roztoki do Doliny Pięciu Stawów. Powyżej schroniska (około 10 minut marszu) przebiega jezdnia z Palenicy Białczańskiej do Morskiego Oka.
OPISY SZLAKÓW
Do Doliny Pięciu Stawów z Palenicy Białczańskiej przez Dolinę Roztoki
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
[2] o nas, http://schroniskoroztoka.pl/nowa/o-nas, [dostęp: 27.09.2016].