Grzbietem Czerwonych Wierchów. Kopa Kondracka (2005m) - Małołączniak (2096m) - Krzesanica (2122m) - Ciemniak (2096m)

Masyw Czerwonych Wierchów wznosi się w Grani Głównej Tatr i składa się z czterech dwutysięczników. Najdalej na zachód wysunięty jest Ciemniak (2096m), następnie najwyższa Krzesanica (2122m), położony centralnie Małołączniak (2096m) oraz najniższa Kopa Kondracka (2005m). Znaczna wyniosłość ponad otaczające doliny oraz odkryte grzbiety sprawiają, że wszystkie szczyty zaliczane do Czerwonych Wierchów stanowią doskonałe punkty widokowe.

Niezwykle atrakcyjne krajobrazowo, a do tego pozbawione trudności technicznych, Czerwone Wierchy od dawna stanowią popularny cel wycieczek. Na Czerwone Wierchy wytyczonych jest kilka szlaków turystycznych. Wyliczając od zachodu są to:

• zielony szlak na Ciemniak z Doliny Kościeliskiej przez Dolinę Tomanową,
• czerwony szlak na Ciemniak z Doliny Kościeliskiej przez Upłaz,
• niebieski szlak na Małołączniak z Doliny Małej Łąki przez Kobylarzowy Żleb,
• żółty szlak na Kopę Kondracką z Doliny Małej Łąki przez Kondracką Przełęcz,
• wariant zielonego i czerwonego szlaku z Doliny Kondratowej przez Przełęcz pod Kopą Kondracką,
• wariant niebieskiego i żółtego szlaku z Doliny Kondratowej przez Przełęcz Kondracką
• oraz czerwony szlak z Kasprowego Wierchu.

Szlaki te nie sprawią trudności technicznych, a z wyjątkiem wariantu z Kasprowego Wierchu wymagają jedynie dobrej kondycji, ponieważ przewyższenie, które trzeba pokonać przekracza 1000 metrów.

Grzbietem Czerwonych biegnie czerwony szlak. Stanowi on fragment szlaku, który zaczyna się w Dolinie Kościeliskiej i poprzez Czerwone Wierchy kieruje się ku Kasprowemu Wierchowi i dalej na Świnicę oraz Orlą Perć. Wędrując ze wschodu na zachód pierwszym szczytem w masywie jest Kopa Kondracka.

Kopa Kondracka jest najniższym spośród Czerwonych Wierchów. Z racji wschodniego usytuowania panorama rozciągająca się ze szczytu jest nieco ograniczona w odniesieniu do odleglejszych rejonów Tatr Zachodnich. Kopa Kondracka jest punktem zwornikowym dla bocznej, północnej grani, w której wznosi się Giewont, przedzielony Kondracką Przełęczą. Północno-zachodnie zbocza Kopy Kondrackiej opadają do Wyżniej i Niżniej Świstówki, które stanowią górne piętro Doliny Małej Łąki. Na północnym-wschodzie leży Dolina Kondratowa, a na południu Rozpadła Dolinka.

Ze szczytu Kopy Kondrackiej kamienny chodnik sprowadza na Małołącką Przełęcz (1924m), która jest najniżej położoną przełęczą wśród przełęczy rozdzielających poszczególne Czerwone Wierchy. Podczas zejścia widoki na Rozpadłą Dolinkę, Czerwony Grzbiet zwieńczony Wielką Turnią oraz Wyżnią i Niżnią Świstówkę.

Powyżej Małołąckiej Przełęczy rozpoczyna się strome podejście na Małołączniak, najdłuższe i najbardziej męczące podczas całej wędrówki grzbietem Czerwonych Wierchów. Pokonanie fragmentu szlaku z Kopy Kondrackiej na Małołączniak zajmuje około 30 minut.

Małołączniak tworzy rozległy, mocno wyodrębniony masyw. Na południu opada on do Dolinki Rozpadłej. Ku północnemu-zachodowi spod szczytu Małołączniaka wysuwa się grań rozdzielająca Dolinę Miętusią od Doliny Małej Łąki. Górną część grani stanowi Czerwony Grzbiet, który wcina się między Dolinę Litworową oraz Wyżnią i Niżnią Świstówkę. Czerwony Grzbiet urywa się ku Dolinie Małej Łąki urwiskami Wielkiej Turni oraz Pośredniej i Skrajnej Małołąckiej Turni.

Rozległy wierzchołek Małołączniaka stanowi świetny punkt widokowy zarówno na Tatry Wysokie, jaki na Tatry Zachodnie. W panoramie Tatr Wysokich na pierwszy plan wybija się Krywań.

Panorama z Małołączniaka

Za Małołączniakiem czerwony szlak sprowadza na Litworową Przełęcz (2037m), za którą rozpoczyna się podejście na Krzesanicę - najwyższy z Czerwonych Wierchów.

Krzesanica jest najwyższym wierzchołkiem w masywie Czerwonych Wierchów, a jednocześnie najwyższym wapiennym szczytem całych Tatr Zachodnich.[1] Spod wierzchołka odchodzi ku północy Kozi Grzbiet rozdzielający Dolinę Mułową od Doliny Litworowej. Są to dwie wiszące dolinki, stanowiące górne piętro Doliny Miętusiej. Na słowacką stronę odbija Rozpadły Grzbiet wcinający się między Świstówkę Liptowską i Rozpadła Dolinkę.

Ku Dolinie Mułowej Krzesanica opada urwistą ścianą, osiągającą 200 metrów wysokości. Od północnej ściany, określanej jako krzesana, wywodzi się nazwa szczytu.[1] Krzesanica, podobnie jak pozostałe Czerwone Wierchy, stanowi świetny punkt widokowy na Tatry Wysokie oraz Tatry Zachodnie.

Panorama z Krzesanicy

Krzesanica oddzielona jest od Ciemniaka płytką Mułową Przełęczą (2067m). Ścieżka zbliża się tutaj do grani, z której widać dno Doliny Mułowej. Na tym fragmencie szlaku, szczególnie podczas mgły, należy zachować dużą ostrożność żeby nie zboczyć z drogi, ponieważ ku północy opada przepaścista ściana.

Po krótkim podejściu osiągamy wierzchołek Ciemniaka, najdalej na zachód wysuniętego z Czerwonych Wierchów. W Ciemniaku Główna Grań Tatr załamuje się o 90 stopni. Biegnąc południkowo od Tomanowego Wierchu Polskiego grań zwraca się na wschód. W kierunku północno-zachodnim odchodzi grań oddzielająca Dolinę Kościeliską od Doliny Miętusiej. Jej górną część stanowi Twardy Grzbiet. Na zachód odbija Wysoki Grzbiet, który rozdziela górną część Wąwozu Kraków na dwie odnogi.

Panorama z Ciemniaka

Górując nad pobliskimi dolinami Ciemniak stanowi dobry punkt widokowy, w szczególności na Tatry Zachodnie.

Czerwony szlak sprowadza z Ciemniaka do Doliny Kościelskiej przez Chudą Przełączkę, na której dodatkowo odbija zielony szlak do Doliny Tomanowej.

2018

Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.