Na Bobrowiecką Przełęcz (1356m) z Orawic przez Dolinę Bobrowiecką
Bobrowiecka Przełęcz (słow. Bobrovecké sedlo) jest rozległą graniczną, przełęczą położoną pomiędzy Bobrowcem oraz Grzesiem. Obecnie przez przełęcz przebiega niebieski szlak z Orawic, który po polskiej stronie sprowadza do skrzyżowania z żółtym szlakiem z Polany Chochołowskiej na Grzesia. Dawniej Bobrowiecka Przełęcz stanowiła ważny węzeł szlaków, które zostały jednak skasowane w 2008 roku. Likwidacja dotknęła szlak z Doliny Juraniowej przez Juraniową Przełęcz i Bobrowiec, jak również szlak z Umarłej Przełęczy. Niebieski szlak z Orawic pozwalał z kolei na bezpośrednie wejście z przełęczy na Grzesia. Obecnie wejście na Grzesia możliwe jest jedynie z wykorzystaniem żółtego szlaku.
Niebieski szlak na Bobrowiecką Przełęcz ma swój początek w Orawicach (słow. Oravice). Jest to słowacka osada znana głównie z basenów termalnych. Najkrótsza droga z Polski do Orawic prowadzi z Chochołowa przez Witanową (słow. Vitanová). W Orawicach znajduje kilka parkingów, na których płatność odbywa się za pośrednictwem parkomatów.
Wyruszając z Orawic za znakami niebieskimi kierujemy się na południe. Szlak wytyczony jest asfaltową drogą prowadzącą do wylotu Doliny Bobrowieckiej Orawskiej (słow. Bobrovecká dolina). Jezdnia przecina płaskie dno Kotliny Orawskiej (słow. Oravická kotlina), które w kilku miejscach przybiera postać podmokłych łąk.
Po około 45 minutach, na skraju rozległej polany zwanej Waniczką (słow. Vanička), dochodzimy do rozwidlenia z żółtym szlakiem kierującym się do wylotu Doliny Juraniowej (słow. Juráňova dolina). Za rozstajem wkraczamy do Doliny Bobrowieckiej, która jest największą z dolin uchodzących ku Kotlinie Orawskiej. Dolina ma 9 km kwadratowych powierzchni, z czego znaczną część zajmuje boczna Dolina Sucha (słow. Oravická Suchá dolina, Suchá dolina).[1]
Po wkroczeniu do doliny trasa wiedzie dalej asfaltem, który kończy się po niespełna 15 minutach, przy rozwidleniu ze szlakiem na Umarłą Przełęcz (słow. Umrlé sedlo) i dalej do Doliny Juraniowej. Za rozstajem dnem doliny biegnie wygodna szutrówka.
W środkowej części Dolina Bobrowiecka zwężą się w skalny wąwóz, gdzie droga biegnie tuż obok Bobrowieckiego Potoku. Na wysokości wąwozu dolina wcina się w zbocza Bobrowieckiej Kiczory (słow. Kýčera, Bobrovecká Kýčera), opadające od zachodu oraz Jamborowej Skałki (słow. Skalka), leżącej po wschodniej stronie.
Powyżej przewężenia, ku zachodowi odchodzi boczna dolinka, która od północy ograniczona jest masywem Kwaśnego Wierchu (słow. Kvasný vrch). Niebieski szlak mija wkrótce niewielką polanę, za którą opuszcza drogę i zaczyna wspinać się ku Bobrowieckiej Przełęczy.
Podejście prowadzi najpierw leśnym żlebem, a następnie zalesionym zboczem, gdzie szlak wznosi się serią zakosów. Wznosząc się mozolnie wąska, leśna ścieżka wyprowadza finalnie na rozległe siodło Bobrowieckiej Przełęczy.
Bobrowiecka Przełęcz oddziela masyw Bobrowca od Grzesia. Bezpośrednio nad przełęczą wznosi się Jamborowy Wierch, leżący w południowo-zachodnim grzbiecie opadającym spod Bobrowca. Przez Jamborowy Wierch wytyczony był zamknięty obecnie szlak na Bobrowiec. Przez przełęcz przebiega granica polsko-słowacka. Niebieski szlak sprowadza na polską stronę do połączenia z żółtym szlakiem na Grzesia, który jest obecnie jedyną opcją pozwalającą na wejście z Bobrowieckiej Przełęczy na Grzesia.
2018
Bibliografia
[1] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.