Tatry - szczyty

« 1 2 3

GORYCZKOWA CZUBA 1913 m n.p.m.

Goryczkowa Czuba jest najwyższym szczytem w Grani Głównej Tatr Zachodnich, która wznosi się ponad Doliną Bystrej, na odcinku od Kopy Kondrackiej do Kasprowego Wierchu.

Goryczkowa Czuba sąsiaduje od wschodu z Pośrednim Wierchem Goryczkowym, który oddzielony jest Goryczkową Przełęczą Świńską. Na Zachodzie leży przełęcz Wysokie Wrótka, za którą wznosi się Wysoka Sucha Czuba.

Na północ od Goryczkowej Czuby rozciąga się grzbiet zwany Kondratowym Wierchem. Oddziela on Dolinę Suchą Kondracką od Doliny Goryczkowej Świńskiej. Południowe stoki Goryczkowej Czuby opadają do Doliny Cichej.

Poniżej szczytu, po słowackiej stronie, przebiega czerwony szlak łączący Czerwone Wierchy z Kasprowym Wierchem.

Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.

GIEWONT 1894 m n.p.m.

Giewont położony jest w północnej grani Kopy Kondrackiej, od której oddziela go Kondracka Przełęcz. Wysunięty ku północy dominuje nad Kotliną Zakopiańską, ku której opada urwistą, północną ścianą, osiągającą 500-600 metrów wysokości.

Masyw Giewontu ma 2,7 km długości. Rozciąga się on od Małego Giewontu na zachodzie, poprzez główny wierzchołek, do wschodniej grani zwanej Długim Giewontem. Mały Giewont od Wielkiego Giewontu rozdzielony jest Giewoncką Przełęczą. Wcięcie między Wielkim Giewontem a Długim Giewontem zwane jest Szczerbą.

Północna ściana Giewontu opada do Doliny Strążyskiej. Od zachodu masyw jest ograniczony Doliną Małej Łąki, zaś od południa Doliną Kondratową.

Symbolem nierozerwalnie związanym z Giewontem, a także Tatrami i Zakopanem, jest metalowy krzyż o wysokości 15 metrów, który wieńczy główny wierzchołek Giewontu. Krzyż został wzniesiony w 1901 roku.[2] Próbnie na szczycie postawiono drewniany krzyż celem sprawdzenia, czy będzie on widoczny z Zakopanego. Na niektórych starszych mapach Giewont ma przypisaną wysokość 1909 m n.p.m. Jest to wysokość łącznie z krzyżem.

Giewont jest niezwykle popularnym celem wśród turystów. W sezonie letnim wejście na Giewont niejednokrotnie związane jest z koniecznością stania w kolejce. Zatory tworzą się w części podszczytowej, gdzie trzeba pokonać ciąg łańcuchów.

Najpopularniejsza droga na Giewont prowadzi z Kużnic, za znakami niebieskimi, przez Dolinę Kondratową i Kondracką Przełęcz. Bardzo atrakcyjny krajobrazowo jest czerwony szlak z Doliny Strążyskiej. Jeszcze innym wariantem jest podejście żółtym szlakiem z Doliny Małej Łąki przez Kondracką Przełęcz.

Giewont jest doskonałym punktem widokowym. Z zawieszonego ponad Zakopanem szczytu rozciąga się niezwykle rozległa panorama ku północy, a także na Tatry Zachodnie, Tatry Wysokie i Tatry Bielskie.

Giewont widziany spod Kasprowego Wierchu

Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.

RAKOŃ 1879 m n.p.m.

Rakoń leży w północnej grani Wołowca, od którego oddzielony jest przełęczą Zawracie. Na północ od Rakonia rozciąga się Długi Upłaz, który przez Łuczniańską Przełęcz łączy się Grzesiem.

Niżnie Rysy oddzielone są od Rysów Przełęczą pod Rysami. Ku północy grań biegnie przez Ciężką Przełączkę do Żabiego Szczytu Wyżniego. Nieznacznie poniżej głównego wierzchołka Niżnich Rysów odchodzi na wschód grań rozdzielająca Dolinę Ciężką na Dolinkę Spadową i Ciężki Kocioł.

Niżnie Rysy zwieńczone są czterema turniami. Najwyższa z turni wznosi się na wysokość 2430 m n.p.m. Niżnie Rysy są trzecim co do wysokości szczytem Polski.

Pierwsze odnotowane wejście na szczyt miało miejsce w 1905 roku, a zimowe w 1914 roku.[2]

Na szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny.

ORNAK 1867 m n.p.m.

Ornak jest rozległym grzbietem położonym w Tatrach Zachodnich. Masyw ma układ południkowy i rozdziela Dolinę Starorobociańską od Doliny Pyszniańskiej. Z Granią Główną Tatr Zachodnich łączy się w Siwym Zworniku.

Grzbiet zwieńczony jest czterema wierzchołkami. Najbardziej na północ wysunięty jest Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.). Wyżnia Ornaczańska Przełęcz oddziela go od kolejnego wierzchołka, którym jest Ornak (1854 m n.p.m). Ornak oddzielony jest Ornaczańską Przełęczą od Zadniego Ornaka (1867 m n.p.m.), który jest kulminacją całego masywu. Najbardziej na południu leży Kotłowa Czuba (1840 m n.p.m.).

Między Kotłową Czubą a Siwym Zwornikiem położona jest Siwa Przełęcz, na którą wyprowadza czarny szlak z Doliny Chochołowskiej, biegnący przez Dolinę Starorobociańską. Na północy masyw opada ku Iwaniackiej Przełęczy, powyżej której wznosi się Kominiarski Wierch.

Odsłonięty grzbiet stanowi bardzo dobry punkt widokowy na otoczenie Doliny Kościeliskiej i Doliny Chochołowskiej, w szczególności na Bystrą i Starorobociański Wierch.

Przez Ornak przebiega zielony szlak z Iwaniackiej Przełęczy na Siwy Zwornik, gdzie łączy się z czerwonym szlakiem, prowadzącym Główną Granią Tatr Zachodnich.

Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.

KOMINIARSKI WIERCH 1829 m n.p.m

Kominiarski Wierch jest silnie wyodrębnionym masywem położonym w Tatrach Zachodnich, pomiędzy Doliną Chochołowską a Doliną Kościeliską.

Kominiarski Wierch sąsiaduje od południa z Ornakiem, od którego oddzielony jest Iwaniacką Przełęczą. W kierunku wschodnim opadają spod szczytu dwie równoległe granie, rozdzielone Doliną Smytnią. Północna z grani, zwana Raptawicką, ma 2 km długości i zakończona jest Raptawicką Turnią.[2] W kierunku północnym Kominiarski Wierch opada ku Przełączce pod Kufą, poprzez którą łączy się Wielkim Opalonym Wierchem.

Na Kominiarski Wierch wytyczono w 1901 roku szlak z Iwaniackiej Przełęczy. Został on zamknięty w 1987 roku.[2]

Masyw Kominiarskiego Wierchu stanowi obecnie obszar ochrony ścisłej i jest wyłączony dla ruchu turystycznego.

Polana Chochołowska, w tle Kominiarski Wierch

GRZEŚ 1653 m n.p.m.

Grześ jest granicznym szczytem w Tatrach Zachodnich, leżącym w północnej grani Wołowca. Grześ ma dwa wierzchołki. Niższy, wschodni wierzchołek zwany jest Kruźlikiem.

W kierunku południowym Łuczniańska Przełęcz oddziela Grzesia od Długiego Upłazu. Grześ jest zwornikiem dla północno-zachodniej grani, która ciągnie się do Osobitej. Północna grań Wołowca załamuje się w Grzesiu ku wschodowi, by na Krużliku ponownie odbić w kierunku północnym, opadając do Bobrowieckiej Przełęczy.

Grześ stanowi jeden z najpopularniejszych celów wycieczek w rejonie Doliny Chochołowskiej. Na szczyt prowadzi żółty szlak z Polany Chochołowskiej. Z Grzesia można kontynuowac wycieczkę za znakami niebieskimi w kierunku Rakonia i Wołowca.

Z Grzesia rozciąga się interesująca panorama na otoczenie Doliny Chochołowskiej i Doliny Rohackiej.

Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.

GĘSIA SZYJA 1490 m n.p.m.

Gęsia Szyja jest szczytem położonym w reglowej części Tatr Wysokich. Poprzez Waksmundzką Rówień Gęsia Szyja łączy się z Koszystą.

Masyw Gęsiej Szyi wznosi się ponad Doliną Filipka i Doliną Złotą na północy, Doliną Waksmundzką na południu, Doliną Suchej Wody na zachodzie i Doliną Białki na wschodzie.

Szczytowa część grzbietu zbudowana jest dolomitów triasowych, które osiągają 15 metrów wysokości.[2] Szczyt Gęsiej Szyi słynie z rozległej panoramy obejmującej Tatry Bielskie, Tatry Wysokie z Lodowym Szczytem, Gerlachem i Rysami, masywy Wołoszyna i Koszystej, a także Tatry Zachodnie z Giewontem.

Przez szczyt Gęsiej Szyi prowadzi zielony szlak z Rusinowej Polany na Waksmundzką Rówień.

Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.

SARNIA SKAŁA 1377 m n.p.m.

Sarnia Skała jest reglowym szczytem leżącym w Tatrach Zachodnich. Położona jest pomiędzy Doliną Strążyską na zachodzie, a Doliną Białego na wschodzie. Ku południu Czerwona Przełęcz oddziela Sarnią Skałę od Suchego Wierchu.

Sarnia Skała zbudowana jest z wapieni i dolomitów. Główny wierzchołek zwieńczony jest od południa dolomitowym murem skalnym. Dawniej Sarnia Skała była nazywana Świnią Skałą, Świniczką, a także Małą Świnicą.[2]

Sarnia Skała oferuje rozległy widok na Zakopane i Podhale. Panorama obejmuje również masyw Kominiarskiego Wierchu na zachodzie i Koszystą na wschodzie. Szczególnie efektownie prezentuje się jednak północna ściana Giewontu.

Na szczyt wyprowadza czarny szlak z Czerwonej Przełęczy, przez którą przebiega Ścieżka nad Reglami.

WIELKI KOPIENIEC 1328 m n.p.m.

Wielki Kopieniec jest reglowym szczytem leżącym pomiędzy Doliną Olczyską a Doliną Chłabowską. Przysłop Olczyski oddziela Kopieniec od Królowego Grzbietu.

Na północny-zachód od Wielkiego Kopieńca wznosi się Mały Kopieniec (1167 m n.p.m.). Szczyty rozdzielone są Przełęczą między Kopieńcami. U stóp Wielkiego Kopieńca, w kierunku południowo-wschodnim leży Polana Kopieniec.

Kopuła szczytowa Kopieńca zbudowana jest z dolomitów i wapieni.[2]

Panorama z Wielkiego Kopieńca obejmuje Tatry Bielskie, Tatry Wysokie i Tatry Zachodnie. Najciekawiej prezentują się szczyty dominujące ponad Doliną Pańszczycy i Doliną Gasienicową, w tym Buczynowe Turnie, Kozi Wierch i Świnica.

Przez Polanę Kopieniec przebiega zielony szlak z Jaszczurówki do Toporowej Cyrhli. Szlak rozgałęzia się na polanie, pozwalając na zrobienie pętli prowadzącej przez szczyt Wielkeigo Kopieńca.

Wielki Kopieniec widziany z Polany Kopieniec

NOSAL 1206 m n.p.m.

Nosal położony jest w reglowej części Tatr Zachodnich. Stanowi on zakończenie grani opadającej z Kasprowego Wierchu i biegnącej przez Uhrocie Kasprowe, Kopę Magury i Skupniów Upłaz.

Nosal leży pomiędzy Doliną Bystrej a Doliną Olczyską. Na południu Nosalowa Przełęcz oddziela go od Nieboraka.

Masyw Nosala zbudowany jest z wapieni i dolomitów.[2] Północno-zachodnia grań zwieńczona jest urwistymi turniami, stromo opadającymi ku Dolinie Bystrej.

Na Nosal wytyczony jest zielony szlak, który rozpoczyna się przy Murowanicy. Ze szczytu sprowadza on przez Nosalową Przełęcz do Kuźnic.

Z Nosala rozciąga się widok na masyw Koszystej, otoczenie Doliny Gąsienicowej ze Świnicą oraz otoczenie Doliny Bystrej z Giewontem. W kierunku zachodnim panorama rozciąga się za Bramę Orawską, obejmując Skoruszynę. Ku północy dobrze widoczna jest Gubałówka oraz w oddali Babia Góra i Pilsko.