Na Śnieżkę (1602m) z Karpacza przez Sowią Dolinę i Sowią Przełęcz

Sowia Przełęcz

Szlak z Karpacza przez Sowią Dolinę na Śnieżkę należy do rzadziej uczęszczanych dróg na najwyższy szczyt Karkonoszy. Pozwala on ominąć rejon Przełęczy Pod Śnieżką, który w sezonie jest zazwyczaj tłumnie oblegany przez turystów. Nie oznacza to jednak, że wariant ten pozwoli na zdobycie Śnieżki w samotności. Po osiągnięciu Sowiej Przełęczy należy się liczyć ze sporym ruchem od strony czeskiej.

Schemat szlaku

Najtrudniejsze fragmenty trasy to mozolne podejście na Sowią Przełęcz oraz stroma wspinaczka na Czarną Kopę. Powyżej Czarnej Kopy szlak prowadzi odkrytym Czarnym Grzbietem, dzięki czemu droga jest niezwykle atrakcyjna widokowo, przy czym znaczna wyniosłość sprzyja występowaniu w tym rejonie silnych wiatrów. Na trasie nie występują polskie schroniska, natomiast powyżej Sowiej Przełęczy szlak przebiega obok czeskiego schroniska Jelenka. Drogę przez Sowią Dolinę można wykorzystać również jako podejście na Skalny Stół.




Czarny>Grzbiet

Czarny szlak na Sowią Przełęcz zaczyna się przy dawnym budynku dworca kolejowego. Linia kolejowa z Jeleniej Góry przez Mysłakowice do Karpacza nie przetrwała próby czasu i od 2000 roku zawieszony został na niej ruch pociągów pasażerskich. Brak jakichkolwiek remontów i planów przywrócenia ruchu kolejowego spowodował, że linia popadła w ruinę. W budynku dworca mieści się obecnie Muzeum Zabawek.

Czarna Kopa i Śnieżka

Znaki czarne kierują się w górę ul. Konstytucji 3 Maja, razem z żółtym szlakiem do Schroniska Nad Łomniczką oraz zielonym szlakiem do Kowar. Po kilku minutach szlaki doprowadzają do niewielkiego ronda, gdzie odbijają w ul. Obrońców Pokoju. Z drogi widoki na Śnieżkę, Skalny Stół oraz Skalnik.

Karpacz - ul. Konstytucji 3 Maja
Widok na Skalnik

Po prawej stronie mijamy ekspozycję poświęconą Szlakowi Górniczemu, gdzie można obejrzeć tzw. odsłonięcie hornfelsów.




Ekspozycja - szlak górniczy

Wkrótce przekraczamy mostek nad Łomniczką, za którym żółty szlak odbija w prawo, w kierunku Wilczej Poręby. Kolejny rozstaj szlaków osiągamy przy moście nad Płomnicą, gdzie znaki zielone odbijają w lewo w ulicę Skalną. Czarny szlak przekracza mostek i prowadzi dalej kamienistą drogą, wzdłuż Płomnicy.

Rozstaj z zielonym szlakiem

Po lewej stronie, tuż za potokiem, zostawiamy Krucze Skały. Do skał można dojść nieznakowaną ścieżką. Jest to duża formacja skalna zbudowana z granitognejsów, której wysokość dochodzi do 25 metrów. Skały należą do najpopularniejszych miejsc wspinaczkowych w rejonie Karpacza.

Znak szlaku górniczego

Dalsza część podejścia pokrywa się z przebiegiem Szlaku Górniczego. Wkrótce mijamy tablicę informacyjną poświęconą wydobyciu złota po polskiej stronie Karkonoszy. Rejon Sowiej Doliny był jednym z miejsc, w którym koncentrowało się niegdyś poszukiwanie cennych kruszców i kamieni szlachetnych, w tym złota. Ślady dawnej działalności wydobywczej, w postaci sztolni i wyrobisk, można odnaleźć przede wszystkim w rejonie Granatów. Jest to skupisko skał w położone środkowej części Sowiej Doliny.[1]

Po minięciu niewielkiego wodospadu na Płomnicy czarny szlak dociera do rozstaju przy Szerokim Moście. Droga do Sowiej Doliny krzyżuje sie tutaj z zielonym szlakiem z Karpacza na Przełęcz Okraj.




Wodospad na Płomnicy

Przy Szerokim Moście znajdują się również kamienne drogowskazy Szlaku Górniczego, który kieruje się stąd do Wilczej Poręby. Nieopodal Szerokiego Mostu znajduje się miejsce odpoczynku, powyżej którego czarny szlak wkracza do Sowiej Doliny.

Rozstaj przy Szerokim Moście
Wylot Sowiej Doliny

Podejście cały czas prowadzi kamienistą drogą, która po przekroczeniu pierwszego mostu zwraca się na wschód, obchodząc kulminację Buławy. Na zboczu wznoszącym się po przeciwnej stronie Płomnicy znajdują się wcześniej wspomniane skałki, zwane Granatami. W ich pobliżu można spotkać pozostałości po dawnych sztolniach. Obszar ten nie leży w obrębie Karkonoskiego Parku Narodowego, więc istnieje możliwość zwiedzenia tego obszaru, z wykorzystaniem nieznakowanych ścieżek.

Okolice Buławy

Za Buławą docieramy do niewielkiej polany, gdzie w lewo odbija żółty szlak łącznikowy do zielonego szlaku na Przełęcz Okraj. Znajduje się tutaj również niewielka wiata. Wznosząc się dalej wzdłuż Płomnicy czarny szlak pokonuje jeszcze dwa mostki. Powyżej drugiego mostku mijamy granicę Karkonoskiego Parku Narodowego, a dotychczasowa droga zostaje zastąpiona przez kamienną ścieżkę.

Rozstaj z żółtym szlakiem
Czarny szlak poniżej granicy KPN

Rozpoczyna się tutaj najbardziej stromy fragment podejścia na Sowią Przełęcz. Przed przełęczą szlak przecina rozległy obszar martwego lasu, skąd roztaczają się widoki na Skalny Stół, Czarną Kopę oraz Kotlinę Jeleniogórską.

Podejście na Sowią Przełęcz
Zbocza Czarnej Kopy
Martwy las

Podejście z centrum Karpacza na Sowią Przełęcz zajmuje około 2 godzin. Sowia Przełęcz oddziela Czarny Grzbiet od Kowarskiego Grzbietu. Na wschód od przełęczy wznosi się Skalny Stół, natomiast na zachodzie góruje Czarna Kopa. Przez przełęcz przebiega granica polsko-czeska.

Sowia Przełęcz

Dalsza droga prowadzi za znakami czerwonymi i niebieskimi. Wygodna ścieżka w około 15 minut doprowadza do czeskiego schroniska Jelenka. Podczas podejścia widoki na Kowarski Grzbiet, z wysuniętym ku północy Skalnym Stołem, natomiast sprzed schroniska roztacza się panorama na Lasocki Grzbiet.

Skalny Stół
Schronisko Jelenka

Powyżej Jelenki rozpoczyna się stroma wspinaczka na Czarną Kopę. Ścieżka prowadzi początkowo lasem, a wyżej wije się wśród gęstej kosodrzewiny.

Podejście na Czarną Kopę

Ze słabo zaznaczonej kulminacji Czarnej Kopy widoki na Śnieżkę i Czarny Grzbiet. Przedzierając się przez pola kosodrzewiny szlak przekracza płytką przełęcz i wyprowadza na fragment Czarnego Grzbietu, który bezpośrednio opada ze Śnieżki.

Śnieżka

Szlak przecina zrównanie Czarnego Grzbietu mijając stanowiska kosodrzewiny, która porasta olbrzymie rumowisko skalne łupków łuszczykowych. W rejonie tym rozwinęły się grunty strukturalne, czyli osobliwe formy ułożenia gruzu skalnego pod wpływem procesów mrozowych.[1]

Na Czarnym Grzbiecie

Odkryty grzbiet, z jednej strony narażony jest na silne podmuchy wiatru, jednak równocześnie gwarantuje niezwykle ciekawe widoki. Szczególnie efektownie prezentują się skaliste ściany Kotła Łomniczki, ponad którymi rozciąga się rozległe spłaszczenie Równi pod Śnieżką.

Widok na Kopę i Kocioł Łomniczki

Szlak doprowadza do kopuły szczytowej Śnieżki i wspinając się na wprost łączy się z brukowaną Drogą Jubileuszową. Niebieski szlak odbija tutaj w prawo, sprowadzając na Przełęcz pod Śnieżką. Na szczyt Śnieżki wchodzimy od czeskiej strony, za znakami czerwonymi, które prowadzą Drogą Jubileuszową. W czasach PRL-u szlak na Śnieżkę opuszczał w tym miejscu Drogę Jubileuszową i odbijał w prawo, wspinając się dalej wzdłuż granicy. Jego ślad widoczny jest do dzisiaj.

Skrzyżowanie z Drogą Jubileuszową

Śnieżka, wznosząca się na wysokość 1602 metrów, jest najwyższym szczytem Karkonoszy, a jednocześnie całych Sudetów. Na szczycie znajduje się Kaplica św. Wawrzyńca oraz słynny budynek restauracji i obserwatorium meteorologicznego w kształcie "latających talerzy". Po stronie czeskiej zlokalizowana jest górna stacja kolei gondolowej oraz budynek poczty. Ze szczytu niezwykle rozległa panorama Karkonoszy, Kotliny Jeleniogórskiej, a przy dobrej pogodzie również Ślęży i Masywu Śnieżnika.

Szczyt Śnieżki z Drogi Jubileuszowej
Restauracja i obserwatorium na Śnieżce
Kowarski Grzbiet i Czarny Grzbiet ze Śnieżki
Widok na Równię pod Śnieżką


2015


Bibliografia
[1] Chanas Ryszard, Czerwiński Janusz, Sudety Przewodnik, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1974.