Skrzyczne (1257m) - Malinowska Skała (1152m) - Barania Góra (1220m) - Schronisko na Przysłopie

Skrzyczne (1257m) oraz Barania Góra (1220m) są najwyższymi szczytami Beskidu Śląskiego. Grzbietem łączącym obydwa wierzchołki poprowadzony jest zielony szlak, który należy obecnie do najpiękniejszych widokowo tras turystycznych w Beskidzie Śląskim.

Przed kilku laty główny grzbiet Pasma Wiślańskiego, poczynając od Malinowskiej Skały poprzez Zielony Kopiec, Magurkę Wiślańską, Baranią Górę, aż po Przysłop, porośnięty był gęstym lasem świerkowym. W ostatnich latach huraganowe wiatry poczyniły jednak olbrzymie szkody w drzewostanie. Najgorsze straty wywołał huragan z 2004 roku. Szczytowe rejony pasma pokrywają obecnie rozległe wiatrołomy i wyręby. Z całkowicie zalesionych niegdyś grzbietów, rozciągają się teraz niezwykle rozległe panoramy na otaczające, beskidzkie pasma. Na odcinku od Magurki Wiślańskiej do Schroniska na Przysłopie przebieg zielonego szlaku pokrywa się z Głównym Szlakiem Beskidzkim im. Kazimierza Sosnowskiego.

Na rozległym szczycie Skrzycznego znajduje się górna stacja wyciągu krzesełkowego ze Szczyrku, schronisko turystyczne, a także charakterystyczny maszt nadajnika RTV. Z wielu miejsc, na częściowo zalesionym wierzchołku, rozpościerają się bogate widoki obejmujące nie tylko sąsiednie wzniesienia Beskidu Śląskiego, ale również Kotlinę Żywiecką, najwyższe rejony Beskidu Żywieckiego z Babią Górą i Pilskiem, a przy dobrej pogodzie także Tatry.

Zielony szlak opuszcza Skrzyczne przecinając zalesioną kopułę szczytową i sprowadza w dół do grzbietowego wypłaszczenia ciągnącego się w kierunku Małego Skrzycznego (1211m). Szlak prowadzi widokową drogą w otwartym terenie. Wznosząc się łagodnie osiąga wkrótce kulminację Małego Skrzycznego, zwieńczoną niewielkim masztem oraz stacją wyciągu narciarskiego.

Po minięciu wierzchołka szlak zwraca się bardziej na południe i sprowadza na przełęcz, otoczoną z obu stron rozległymi wyrębami. Następuje teraz krótkie podejście na zalesione wzniesienie Kopy Skrzyczeńskiej (1189m). Z uwagi na wykorzystywanie drogi przez ciężki sprzęt pracujący przy wycince drzew, po większych opadach bywa ona trudna do przejścia.

Szlak, trzymając się grzbietu, mija kolejne wiatrołomy i dociera pod zalesioną kopułę szczytową Malinowskiej Skały. Następuje krótkie, ale dosyć strome podejście, które doprowadza do charakterystycznej, kilkumetrowej formacji skalnej, stanowiącego symbol Malinowskiej Skały. W zachodniej ściance wychodni wykształciła się kolista nisza wietrzeniowa. Dojście ze Skrzycznego zajmuje około 1 godziny.

Z Malinowskiej Skały w kierunku północno-zachodnim odchodzi grzbiet Malinowa (1117m), a w kierunku wschodnim krótki grzbiet Kościelca (1022m). Kilkadziesiąt metrów za skałkami odbija w prawo czerwony szlak przez Malinów na Przełęcz Salmopolską. Znaki zielone sprowadzają z kolei na przełęcz pomiędzy Malinowską Skałą i Zielonym Kopcem. W siodle przełęczy rozstaj szlaków, z prawej strony dochodzi niebieski, łącznikowy szlak z Malinowa, natomiast w lewo odbija żółty szlak do Lipowej. Powyżej przełęczy szlak stromo wspina się na Zielony Kopiec, którego kulminację zostawia nieco z boku.

Następuje teraz dłuższe zejście. Szlak wiedzie w dół piarżystą drogą. Uwagę przykuwają rozległe wyręby, dzięki którym z drogi otwiera się jednak piękna panorama na Skrzyczne, dolinę Leśnianki, Radzieczowską Magurkę, Magurkę Wiślańską i Baranią Górę. Wyręby są pozostałościa po wiatrołomach z 2005 roku. Przed pokonaniem niewielkiego wzniesienia - zwanego Gawlasi (1076m), z prawej strony dochodzi żółty szlak z Wisły przez Cieńków.

Wkrótce rozpoczyna się kolejne podejście, tym razem na Magurkę Wiślańską (1140m). Z podejścia rozciąga się ładna panorama na Zielony Kopiec, Malinowską Skałę i Skrzyczne.

Po osiągnięciu szczytu Magurki Wiślańskiej szlak nieznacznie sprowadza w dół do rozstaju, gdzie dochodzi znakowany na czerwono Główny Szlak Beskidzki z Węgierskiej Górki. W kierunku wschodnim rozciąga się widok na prawdziwe pustkowie pniaków, pozostałości po lesie świerkowym. Szlaki, biegnąc wspólnie, obniżają się na przełęcz Siodło nad Roztocznym. Ze ścieżki widoki na dolinę Soły oraz Beskid Żywiecki z Babią Górą, Pilskiem i Romanką. Podejście na Baranią Górę jest strome i męczące. W dolnej partii biegnie lasem, by następnie wspinać się przez wiatrołomy sięgające obecnie aż po sam szczyt. Szczyt Baraniej Góry osiągamy się po około 40 minutach, licząc od Magurki Wiślańskiej.

Barania Góra zawdzięcza swą popularność zródłom Wisły (Biała i Czarna Wisełka), które znajdują się na jej zachodnich zboczach. Całkowite zalesienie szczytu powodowało, że przez wiele lat turyści byli pozbawienie możliwości podziwiana widoków rozciągających się z Baraniej Góry. Obecnie na szczycie znajduje się wieża widokowa, a dodatkowo znaczne połacie podszczytowego lasu zostały zniszczone przez huragan w 2005 roku. Barania Góra stanowi ważny węzeł szlaków. Znaki czerwone i zielone w kierunku północnym prowadzą na Magurkę Wislańską, a w kierunku południowym, razem ze szlakiem niebieskim, do Schroniska na Przysłopie. Ponadto dochodzi tu niebieski szlak z Wisły oraz czarny z Kamesznicy.

Z Baraniej Góry do Schroniska na Przysłopie prowadzą znaki czerwone, niebieskie i zielone. Droga biegnie zalesionym grzbietem, pozbawionym widoków. Początkowo łagodnie, a poźniej w kilku miejscach dośc stromo, ścieżka obniża się ku polanie Przysłop, którą osiąga po około 40 minutach.

Na Przysłopie, na wysokości 900 metrów n.p.m., znajduje się trzypiętrowe schronisko turystyczne, wzniesione w miejsce starego - drewnianego, a także niewielkie i kameralne Muzeum Turystyki. Z Przysłopu prowadzą szlaki turystyczne do Wisły, Koniakowa, Istebnej, a także na Przełęcz Kubalonkę.

2009