TATRY
Tatry są górami wznoszącymi się na granicy Polski i Słowacji. Są to góry reprezentujące krajobraz wysokogórski typu alpejskiego. Całe Tatry zajmują obszar 795 km kwadratowych, przy czym na Tatry Polskie przypada jedynie 174 km kwadratowych, tj. około 22% ich powierzchni.[1] Tatry dzielą się na Tatry Bielskie (Hawrań 2152 m), Tatry Zachodnie (Bystra 2248 m), Tatry Wysokie (Gerlach 2655 m) oraz wyodrębniany przez wielu geografów - masyw Siwego Wierchu (1806 m).[1] Na terytorium Polski leży jedynie częśc Tatr Wysokich i część Tatr Zachodnich.
Tatry Wysokie - Mięuszowieckie Szczyty
Bystra
Hawrań
Najwyższym szczytem w polskich Tatrach Wysokich są położone na granicy
Rysy (2499 m), a w Tatrach Zachodnich
Starorobociański Wierch (2176 m). Najwyższym szczytem położonym w całości w Polsce jest
Kozi Wierch (2291 m).
Niżne Rysy, Rysy i Wysoka
Kozie Czuby i Kozi Wierch
Siwa Przełęcz, w tle Starorobociański Wierch
Tatry Bielskie zbudowane są ze skał wapiennych. Od granitowych Tatr Wysokich oddzielone są Przełęczą pod Kopą. Tatry Wysokie są najwyższe i charakteryzują się najbardziej efektowną rzeźbą skalną. Na zachód od Przełęczy Lliowe rozciągają się natomiast najrozleglejsze Tatry Zachodnie, których rzeźba jest jednak zdecydowanie łagodniejsza.
Świnica, Pośrednia Turnia, Skrajna Turnia i Liliowe
Bardzo charakterystycznym elementem krajobrazu tatrzańskiego jest obfitość wód. Do największych atrakcji należą pełne uroku tatrzańskie stawy ślicznie wkomponowane w skalną scenerię. Największe i najpiękniejsze z nich leżą po polskiej stronie. Najgłębszy (79 m) jest Wielki Staw położony w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Nie dorównuje on jednak urokiem Morskiemu Oku, najbardziej znanemu z tatrzańskich jezior, które położone jest u stóp
Mięguszowieckich Szczytów.
Morskie Oko
Wielki Staw
Czarny Staw Gąsienicowy, w tle Kozie Wierchy i Kościelec
Zadni Staw w Dolinie Pięciu Stawów Polskich
Po stronie słowackiej największy i najgłębszy jest Wielki Staw Hińczowy, zaś najwyżej położony jest Staw Lodowy (2157 m). Bardzo efektowne są również tatrzańskie wodospady, z których największym jest Wielka Siklawa. Ma ona około 70 metrów wysokości i spada z progu o średnim nachyleniu 35 stopni. Innym ciekawym zjawiskiem są ogromne wywierzyska związane z podziemnymi przepływami. Najpotężniejsze z nich - Wywierzysko Olczyskie - wyrzuca okolo 400 - 700 litrów wody na sekundę.[1] Oprócz tego w Tatrach znajduje się kilkadziesiąt większych potoków.
Grań Baszt i Wielki Staw Hińczowy
Wielka Siklawa
W Tatrach obok wspaniałych, wysokogórskich krajobrazów, pięknych jezior, urokliwych dolin, możemy spotkać także bardzo bogatą szatę roślinną. Do wysokości 1000 metrów sięga piętro podgórza. Nad nim wyróżnia się 2 piętra lasów: dolnoreglowe (1200-1250 m), oraz górnoreglowe (do 1550 m). Piętro górnoreglowe tworzą m.in. brzoza karpacka, jarzębina i limba. Powyżej (do 1800 m) znajduje się piętro kosodrzewiny, a nad nią rozciąga się piętro hal, sięgające nawet do 2300 metrów. Ostatnim piętrem jest natomiast piętro turniowe.[1]
Wysokogórskie otoczenie Doliny Gąsienicowej
Panorama Tatr Zachodnich z Wielkiego Kopieńca
Czarny Staw pod Rysami - widok na Niżnie Rysy i Rysy
Dużą atrakcję stanowi także fauna tatrzańska. Obok pospolitych gatunków zwierząt takich jak: jelenie, sarny, dziki, wilki, żbiki, w Tatrach żyją także kozice, świstaki, a przede wszystkim niedźwiedzie.[1] Tatry ze względu na wyjątkowe wartości przyrodnicze i krajobrazowe podlegają ochronie. Całe Tatry Polskie wchodzą w skład Tatrzańskiego Parku Narodowego. Po stronie słowackiej istnieje natomiast TANAP (Tatransky Narodny Park).
Kozica
Głównym ośrodkiem turystycznym w rejonie Tatr jest położone pod
Giewontem - Zakopane, które dzięki swej wielkości i korzystnemu położeniu skupia większość ruchu turystycznego. Zakopane posiada rozwiniętą bazę noclegową. Największą bolączką miasta jest tzw. Zakopianka, czyli droga pozwalająca dojechac do Zakopanego z Krakowa, która permanentnie korkuje się.
Giewont
Zakopane widziane z Sarniej Skały
Orla Perć
Tatry pokryte są siecią szlaków turystycznych o bardzo zróżnicowanym stopniu trudności. Najsłynniejszym i jednocześnie najtrudniejszym szlakiem tatrzańskim jest
Orla Perć biegnąca od Zawratu poprzez Kozi Wierch i
Granaty do Przełęczy Krzyżne.