Tatry - szczyty
SZPIGLASOWY WIERCH 2172 m n.p.m.
Szpiglasowy Wierch jest najwyższym szczytem w grani Liptowskich Murów. Poprzez Wyżnią Liptowską Ławkę graniczy na zachodzie z Wyżnim Kosturem. Na wschodzie Wyżnie Szpiglasowe Wrótka oddzielają go Szpiglasowej Czuby. Szczyt posiada kilka wierzchołków.
Szpiglasowy Wierch leży w Głównej Grani Tatr Wysokich. Szczyt jest zwornikiem dla grani Miedzianego. Grań ta odchodzi w kierunku północno-wschodnim. Szpiglasowy Wierch oddzielony jest od Miedzianego Szpiglasową Przełęczą.
Na Szpiglasowy Wierch prowadzi odnoga żółtego szlaku na Szpiglasową Przełęcz, który pozwala na przejście z Doliny Rybiego Potoku do Doliny Pięciu Stawów.
Szlak znad Morskiego Oka zwany Ceprostradą został wybudowany w 1937 roku.[2] Obok podejścia z Doliny Pięciu Stawów na Zawrat jest to najłatwiejszy szlak w polskich Tatrach Wysokich, który wyprowadza na wysokość ponad 2100 metrów n.p.m.
Szpiglasowy Wierch stanowi dobry punkt widokowy. Panorama obejmuje między innymi trzy najwyższe szczyty Polski - Rysy, Mięguszowiecki Szczyt i Niżne Rysy.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
KAZALNICA 2159 m n.p.m.
Kazalnica jest kulminacją północno-wschodniej grani Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego. Kazalnica znana jest przede wszystkim z urwistej ściany, która opada spod szczytu do Czarnego Stawu pod Rysami. Ściana ta, zwana przez taterników Zerwą, uchodzi za najpiękniejsze urwisko w polskich Tatrach.
Środek ściany został zdobyty w 1942 roku przez Czesława Łapińskiego i Kazimierza Paszucha. Pierwsze przejście zimowe miało miejsce w 1957 roku.[2] Drogi wspinaczkowe na Zerwie zaliczane są do najtrudniejszych w Tatrach.
Przez szczyt Kazalnicy przebiega zielony szlak na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem.
Z Kazalnicy rozciąga się efektowny widok na Niżnie Rysy, Rysy, Wysoką i Mięguszowieckie Szczyty.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
WALENTKOWY WIERCH 2156 m n.p.m.
Walentkowy Wierch leży w Głównej Grani Tatr Wysokich, pomiędzy Świnicą a Gładkim Wierchem. Fragment grani rozciągający się między Walentkowym Wierchem i Świnicą nazywany jest Walentkową Granią. Najniższym punktem Walentkowej Grani jest Walentkowa Przełęcz. W kierunku południowo-zachodnim grań opada ku Gładkiej Przełęczy.
Walentkowy Wierch jest zwornikiem dla bocznej grani z Walentkową Kopą. Grań odchodzi w kierunku zachodnim i rozdziela Dolinę Wierchcichą od Doliny Walentkowej. Na wschód od Walentkowego Wierchu rozciąga się Dolinka pod Kołem, w której spoczywa Zadni Staw.
Na szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
KOŚCIELEC 2155 m n.p.m.
Kościelec leży w bocznej grani, która odbija od Zawratowej Turni w kierunku północnym. Grań Kościelców rozdziela Dolinę Gąsienicową na dwie części. We wschodniej części leży Czarny Staw Gąsienicowy oraz Zmarzły Staw, zaś w w zachodniej położone są pozostałe stawy, z których największy jest Zielony Staw Gąsienicowy.
Kościelec, mający kształt strzelistej piramidy, należy to najpiękniejszych szczytów tatrzańskich. Przełęcz Karb oddziela go od Małego Kościelca, natomiast Kościelcowa Przełęcz od Zadniego Kościelca.
Na Kościelec wytyczony jest czarny szlak z Karbu. Szlak prowadzi północną ścianą, pokonując w dolnej części kilkumetrowy próg skalny. Na Karb można dojść zarówno od strony Czarnego Stawu, jak i Zielonego Stawu.
Panorama Kościelca obejmuje Tatry Zachodnie z Giewontem i Czerwonymi Wierchami, a także otoczenie Doliny Gąsienicowej ze Świnicą, Kozim Wierchem oraz Granatami.
W lawinie u stóp Małego Kościelca zginął w 1909 roku Mieczysław Karłowicz. W 1962 roku na Zadnim Koscielcu zginął Jan Długosz, wybitny taternik.[2]
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
WIELKI WOŁOSZYN 2155 m n.p.m
Wielki Wołoszyn stanowi kulminację grzbietu Wołoszyna, który oddziela Dolinę Waksmundzką od Doliny Roztoki. Wielki Wołoszyn położony jest pomiędzy Małym Wołoszynem, oddzielonym Wołoszyńską Szczerbiną, a Pośrednim Wołoszynem, przedzielonym Wołoszyńską Przełęczą Wyżnią. W grzbiecie tym wyróżnia się jeszcze Skrajny Wołoszyn.
Grzbiet Wołoszyna stanowi prawą odnogę wschodniej grani Świnicy, rozgałęziającej się powyżej Przełęczy Krzyżne. Drugą odnogę stanowi grzbiet Koszystej, z kulminacją w Wielkiej Koszystej. Między grzbietami leży Dolina Waksmundzka.
Grzbietem Wołoszyna biegł wschodni odcinek Orlej Perci. Szlak ten został zamknięty przez TPN w 1956 roku, a Orla Perć kończy się obecnie na Przełęczy Krzyżne.[2]
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
JARZĄBCZY WIERCH 2137 m n.p.m.
Jarząbczy Wierch jest pierwszym od północy szczytem w grani Otargańców. Grań Otargańców odbija od Grani Głównej Tatr Zachodnich ku południu, rozdzielając Dolinę Jamnicką od Doliny Raczkowej. Punkt zwornikowy dla grani położony jest kilkadziesiąt metrów na północ od kulminacji Jarząbczego Wierchu.
W grani Otargańców Jarząbczy Wierch sąsiaduje z Rakuską Czubą, która jest najwyższym punktem całej grani. Punkt zwornikowy o wysokości 2115 m n.p.m wznosi się między Łopatą na zachodzie, a Kończystym Wierchem na północnym-wschodzie. Od Łopaty oddzielony jest Niską Przełęczą, zaś od Kończystego Wierchu Jarząbczą Przełęczą. Północne zbocza Jarząbczego Wierchu opadają do Doliny Jarząbczej.
Przez zwornik przebiega granica polsko-słowacka oraz czerwony szlak biegnący granią Tatr Zachodnich. Na właściwy wierzchołek Jarząbczego Wierchu prowadzi słowacki szlak znakowany na zielono.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
POŚREDNIA TURNIA 2128 m n.p.m.
Pośrednia Turnia leży w Grani Głównej Tatr Wysokich, pomiędzy Skrajną Turnią a Świnicą, na granicy polsko-słowackiej. Na zachód od Pośredniej Turni znajduje się Skrajna Przełęcz, zaś na wschodzie położona jest Świnicka Przełęcz.
Południowe zbocza Pośredniej Turni opadają do Doliny Walentkowej, stanowiącej górne piętro Doliny Cichej. Na północy rozciąga się Zielona Dolina Gąsienicowa.
Przez szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Południowe zbocza, po słowackiej stronie, przecina czerwony szlak z Kasprowego Wierchu przez Świnicką Przełęcz na Świnicę.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
KAMIENISTA 2126 m n.p.m.
Kamienista jest dwuwierzchołkowym szczytem położonym w Grani Głównej Tatr Zachodnich. Kamienista poprzez Pyszniańską Przełęcz graniczy na zachodzie z Błyszczem, zaś w kierunku północno-wschodnim sąsiaduje ze Smreczyńskim Wierchem, oddzielonym Hlińską Przełęczą.
Niższy, graniczny wierzchołek (2121 m n.p.m.)jest zwornikiem dla grani Hliny, która oddziela Dolinę Kamienistą od Doliny Hliny, będącej częścią Doliny Cichej. Wyższy wierzchołek leży po słowackiej stronie.
Z grani pomiędzy Kamienistą i Hlińską Przełęczą odchodzi ku północnemu-zachodowi Dolińczański Grzbiet. Rozdziela on Babie Nogi od Dolinki, które stanowią górną część Doliny Pyszniańskiej.
Na Kamienistą nie prowadzi żaden szlak turystyczny.
Bibliografia
[1] Wysokość według strony: Kamienista - Wikipedia, wolna encyklopedia, http://pl.wikipedia.org/wiki/kamienista, [dostęp: 17.09.2016].
KRZESANICA 2122 m n.p.m.
Krzesanica jest najwyższym wierzchołkiem w masywie Czerwonych Wierchów, a jednocześnie najwyższym wapiennym szczytem całych Tatr Zachodnich.[2] Krzesanica leży w Grani Głównej Tatr Zachodnich, granicząc na zachodzie z Ciemniakiem, a na wschodzie z Małołączniakiem.
Płytka Mułowa Przełęcz oddziela Krzesanicę od Ciemniaka, a Litworowa Przełęcz od Małołączniaka. Spod wierzchołka odchodzi ku północy Kozi Grzbiet rozdzielający Dolinę Mułową od Doliny Litworowej. Są to dwie wiszące dolinki, stanowiace górne piętro Doliny Miętusiej. Na słowacką stronę odbija Rozpadły Grzbiet wcinający się między Świstówkę Liptowską i Rozpadła Dolinkę.
Ku Dolinie Mułowej Krzesanica opada urwistą ścianą, osiągająca 200 metrów wysokości. Od północnej ściany, określanej jako krzesana, wywodzi się nazwa szczytu.[2]
Przez Krzesanicę przebiega czerwony szlak z Doliny Kościeliskiej, biegnący dalej w kierunku Kasprowego Wierchu.
Krzesanica, podobnie jak pozostałe Czerwone Wierchy, stanowi świetny punkt widokowy. Panorama obejmuje zarówno Tatry Wysokie, jak i Tatry Zachodnie.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
KOŁOWA CZUBA 2105 m n.p.m.
Kołowa Czuba leży w grani odchodzącej od Małego Koziego Wierchu w kierunku południowym. Grań Kołowej Czuby rozdziela Dolinkę Pustą i Dolinkę pod Kołem.
Pomiędzy Małym Kozim Wierchem a Kołową Czubą leży przełęcz Schodki.
Na szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny.
Zachodnimi zboczami Kołowej Czuby poprowadzony jest niebieski szlak z Doliny Pięciu Stawów na Zawrat.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
SKRAJNA TURNIA 2097 m n.p.m.
Skrajna Turnia jest pierwszym od zachodu szczytem w Grani Głównej Tatr Wysokich. Skrajna Turnia położona jest na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Beskidem a Pośrednią Turnią. Na zachód od Skrajnej Turni leży przełęcz Liliowe, która jest uznawana za granicę pomiędzy Tatrami Wysokimi a Tatrami Zachodnimi. Od Pośredniej Turni Skrajna Turnia oddzielona jest Skrajną Przełęczą.
Południowe zbocza Skrajnej Turni opadają do Doliny Walentkowej, stanowiącej górne piętro Doliny Cichej. Na północy rozciąga się Zielona Dolina Gąsienicowa.
Tuż poniżej szczytu Skrajnej Turni, po słowackiej stronie, przebiega czerwony szlak z Kasprowego Wierchu przez Świnicką Przełęcz na Świnicę.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
CIEMNIAK 2096 m n.p.m.
Ciemniak jest najdalej na zachód wysuniętym szczytem w masywie Czerwonych Wierchów. Ciemniak jest zwornikiem, z którego rozchodzą się cztery granie.
W Ciemniaku Główna Grań Tatr załamuje się o 90 stopni. Biegnąc południkowo od Tomanowego Wierchu Polskiego grań zwraca się na wschód. W kierunku północno-zachodnim odchodzi grań oddzielająca Dolinę Kościeliską od Doliny Miętusiej. Jej górną część stanowi Twardy Grzbiet. Na zachód odbija Wysoki Grzbiet, który rozdziela górną część Wąwozu Kraków na dwie odnogi.
Od południa Ciemniak sąsiaduje z Tomanowym Wierchem Polskim, od którego oddziela go głębokie obniżenie Tomanowej Przełęczy. Na wschodzie leży płytka Mułowa Przełęcz, za którą wznosi się Krzesanica.
Ciemniak wznosi się ponad Doliną Mułową na północnym-wschodzie, Doliną Tomanową Liptowską na południowym-wschodzie, Doliną Tomanową na południowym-zachodzie, oraz nad górną częścią Wąwozu Kraków na północnym-zachodzie.
Na Ciemniak prowadzi czerwony szlak z Doliny Kościeliskiej, który następnie kieruje się, przez pozostałe Czerwone Wierchy, ku Kasprowemu Wierchowi. Na Ciemniak można również wejść zielonym szlakiem z Doliny Kościeliskiej przez Dolinę Tomanową. Szlak ten łączy się z czerwonym szlakiem na Chudej Przełączce.
Górując nad pobliskimi dolinami Ciemniak stanowi dobry punkt widokowy, w szczególności na Tatry Zachodnie.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
MAŁOŁĄCZNIAK 2096 m n.p.m.
Małołączniak położony jest w Grani Głównej Tatr Zachodnich, w grupie Czerwonych Wierchów. Małołączniak leży pomiędzy Krzesanicą na zachodzie oraz Kopą Kondracką na wschodzie. Od Krzesanicy Małołączniaka rozdziela Litworowa Przełęcz, zaś od Kopy Kondrackiej Małołącka Przełęcz.
Małołączniak tworzy rozległy, mocno wyodrębniony masyw. Na południu opada on do Dolinki Rozpadłej. Ku północnemu-zachodowi spod szczytu Małołączniaka wysuwa się grań rozdzielająca Dolinę Miętusią od Doliny Małej Łąki. Górną część grani stanowi Czerwony Grzbiet, który wcina się między Dolinę Litworową oraz Wyżnią i Niżnią Świstówkę. Czerwony Grzbiet urywa się ku Dolinie Małej Łąki urwiskami Wielkiej Turni oraz Pośredniej i Skrajnej Małołąckiej Turni.
Przez Małołączniak przebiega czerwony szlak z Doliny Kościeliskiej prowadzący grzbietem Czerwonych Wierchów w kierunku Kasprowego Wierchu. Na Małołączniak wytyczony jest również niebieski szlak z Doliny Małej Łąki przez Kobylarzowy Żleb.
Rozległa kopuła szczytowa Małołączniak stanowi doskonały punkt widokowy. Szczególnie efektownie prezentują się Tatry Wysokie z Krywaniem i Świnicą.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
ŻÓŁTA TURNIA 2087 m n.p.m.
Żółta Turnia leży w bocznej grani odchodzącej od Skrajnego Granata w kierunku południowym. Żółta Turnia jest najbardziej wysuniętym na północ szczytem w grani.
Grań, w której leży Żółta Turnia rozdziela Dolinę Gąsienicową od Doliny Pańszczycy. Ku północy spod Żółtej Turni opada Pańszczycki Żleb. Na południu znajduje się Żółta Przełęcz, za którą wznosi się Wierch pod Fajki.
Na Żółtą Turnię nie prowadzi żaden szlak turystyczny.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
MNICH 2068 m n.p.m.
Mnich jest strzelistą turnią wznoszącą się w Tatrach Wysokich, w Dolinie Rybiego Potoku. Wraz z Mięguszowieckimi Szczytami i Cubryną tworzy skalisty mur wznoszący się ponad Morskim Okiem.
W masywie Mnicha wyróżnia się jeszcze dwa niższe szczyty. Są to Mniszek oraz Ministrant. Ten ostatni znany jest z największego okapu w Tatrach. Mnichowa Przełączka Niżna oddziela masyw Mnicha od Mnichowej Kopy. Spod przełęczy opada ku Morskiemu Oku Żleb pod Mnichem. Na zachód od Mnicha rozciąga się Dolinka za Mnichem.
Mnich został zdobyty w 1879 lub 1880 roku. Datę tą uznaje się się za początek taternictwa.[2] Najtrudniejsze drogi wspinaczkowe prowadzą wschodnią ścianą Mnicha. Najbardziej znaną spośród nich jest Wariant R. Pierwszego przejscia tej drogi dokonali Jan Długosz i Andrzej Pietsch w 1955 roku.[2]
Na szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Najłatwiejsza droga wspinaczkowa prowadzi ścianą zachodnią. Jest to tzw. Droga przez Płytę.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.
WOŁOWIEC 2064 m n.p.m.
Wołowiec jest najdalej na zachód wysuniętym dwutysięcznikiem w polskich Tatrach Zachodnich. Wołowiec leży w Grani Głównej Tatr, pomiędzy Rohaczem Ostrym a Łopatą. Od Rochacza Ostrego oddzielony jest Jamnicką Przełęczą, natomiast od Łopaty Dziurawą Przełęczą.
W kierunku północnym odchodzi z Wołowca długa grań z Rakoniem, Grzesiem i Bobrowcem. Przełęcz Zawracie oddziela Wołowca od Rakonia, za którym rozciąga się Długi Upłaz.
Wyniosła i rozległa kopuła Wołowca wznosi się ponad Doliną Chochołowską Wyżnią, Doliną Jamnicką oraz Doliną Rohacką. Panorama z Wołowca jest jedną z najciekawszych w Tatrach Zachodnich. Najefektowniej prezentuje się postrzępiona grań Rohaczy oraz szczyty górujące nad Doliną Smutną i Doliną Spaloną.
Najpopularniejsze szlaki na Wołowiec prowadzą z Doliny Chochołowskiej. Najciekawsze jest podejście przez Grzesia i Rakoń, najpierw za znakami żółtymi, a następnie niebieskimi. Na przełęcz Zawracie, położoną u stóp Wołowca, wytyczony jest zielony szlak przez Dolinę Chochołowską Wyżnią. Przez Wołowiec przebiega również czerwony szlak prowadzący Granią Główną Tatr Wysokich.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
BESKID 2012 m n.p.m.
Beskid jest najdalej na wschód położonym szczytem Tatr Zachodnich w Grani Głównej Tatr. Od zachodu Beskid sąsiaduje z Kasprowym Wierchem, od którego oddziela go Sucha Przełęcz. Ku wschodowi leży przełęcz Liliowe, powyżej której wznosi się Skrajna Turnia.
Beskid położony jest na granicy polsko-słowackiej. Słowackie zbocza opadają do Doliny Cichej, natomiast polskie do Zielonej Doliny Gąsienicowej.
Przez Beskid prowadzi czerwony szlak z Kasprowego Wierchu na Świnicę. Sąsiedztwo Kasprowego Wierchu powoduje, że szczyt jest popularnym celem wycieczek wśród osób wjeżdających koleją linową z Kuźnic.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008.
KOPA KONDRACKA 2005 m n.p.m.
Kościelec leży w bocznej grani, która odbija od Zawratowej Turni w kierunku północnym. Grań Kościelców rozdziela Dolinę Gąsienicową na dwie części. We wschodniej części leży Czarny Staw Gąsienicowy oraz Zmarzły Staw, zaś w w zachodniej położone są pozostałe stawy, z których największy jest Zielony Staw Gąsienicowy.
Kościelec, mający kształt strzelistej piramidy, należy to najpiękniejszych szczytów tatrzańskich. Przełęcz Karb oddziela go od Małego Kościelca, natomiast Kościelcowa Przełęcz od Zadniego Kościelca.
Na Kościelec wytyczony jest czarny szlak z Karbu. Szlak prowadzi północną ścianą, pokonując w dolnej części kilkumetrowy próg skalny. Na Karb można dojść zarówno od strony Czarnego Stawu, jak i Zielonego Stawu.
Panorama Kościelca obejmuje Tatry Zachodnie z Giewontem i Czerwonymi Wierchami, a także otoczenie Doliny Gąsienicowej ze Świnicą, Kozim Wierchem oraz Granatami.
W lawinie u stóp Małego Kościelca zginął w 1909 roku Mieczysław Karłowicz. W 1962 roku na Zadnim Koscielcu zginął Jan Długosz, wybitny taternik.[2]
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
KOŃCZYSTY WIERCH 2002 m n.p.m.
Kończysty Wierch leży w Grani Głównej Tatr Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej. Szczyt wznosi się pomiędzy Jarząbczym Wierchem na zachodzie oraz Starorobociańskim Wierchem na wschodzie.
Od Jarząbczego Wierchu oddzielony jest Jarząbczą Przełęczą, a od Starorobociańskiego Wierchu Starorobociańską Przełęczą. Grań pomiędzy Kończystym Wierchem a Starorobociańskim Wierchem rozcięta jest rowem grzbietowym.
Kończysty Wierch jest zwornikiem dla północnej grani, w której leży Czubik i Trzydniowiański Wierch. Grań ta oddziela Dolinę Jarząbczą od Doliny Starorobociańskiej. Na południe od szczytu rozciąga się Dolina Zadnia Raczkowa.
Przez Kończysty Wierch przebiega czerwony szlak, prowadzący granią Tatr Zachodnich. Z pobliskiego Trzydniowiańskiego Wierchu wytyczony jest krótki, zielony szlak, który pozwala na wejście na szczyt bezpośrednio z Doliny Chochołowskiej.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
KASPROWY WIERCH 1987 m n.p.m.
Kasprowy Wierch wznosi się w Grani Głównej Tatr Zachodnich, na granicy polsko-słowackiej. Kasprowy Wierch jest punktem zwornikowym, z którego rozchodzą się cztery granie.
W Grani Głównej Tatr, leżąca na zachodzie Goryczkowa Przełęcz nad Zakosy, oddziela Kasprowy Wierch od Pośredniego Goryczkowego Wierchu. W kierunku południowo-wschodnim sąsiednim szczytem jest Beskid, przedzielony Suchą Przełęczą.
Boczne granie odchodzą z Kasprowego Wierchu w kierunku północnym oraz północno-wschodnim. W grani północnej wznosi się Sucha Czuba oraz Myślenickie Turnie. Grań ta oddziela Dolinę Goryczkową od Doliny Kasprowej, a w górnej części Dolinę pod Zakosy i Dolinę Suchą Kasprową.
Grań północno-wschodnia opada przez Uhrocie Kasprowe i Kopę Magury, rozdzielając Dolinę Kasprową od doliny Gąsienicowej. Południowe zbocza Kasprowego Wierchu opadają do Doliny Cichej.
Poniżej wierzchołka Kasprowego Wierchu, na wysokości 1959 m n.p.m., usytuowana jest górna stacja kolei linowej z Kuźnic. Kolej linowa została wybudowana w latach 1935-1936.[2] Kolej składa się z dwóch niezależnych odcinków, ze stacją pośrednią na Myślenickich Turniach. Maksymalne przewyższenie wagoników kolei ponad teren wynosi 180 metrów.[2]
Oprócz górnej stacji kolei linowej, na szczycie Kasprowego Wierchu znajduje się budynek obserwatorium meteorologicznego, który został wybudowany w latach 1936-1938.
Przez Kasprowy Wierch przebiega czerwony szlak prowadzący Główną Granią Tatr. Na szczyt prowadzi również zielony szlak z Kuźnic przez Myślenickie Turnie. Na pobliską Suchą Przełęcz wytyczony jest żółty szlak z Doliny Gąsienicowej.
Bibliografia
[1] Wysokość według mapy: Tatry Zachodnie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie IV, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2006/2007.
[2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994.