Karkonosze - schroniska
SCHRONISKO KOCHANÓWKA
Schronisko Kochanówka znajduje się tuż obok Wodospadu Szklarki, na terenie enklawy Karkonoskiego Parku Narodowego. Najkrótsze dojście do schroniska prowadzi z parkingu przy drodze krajowej nr 3 do Jakuszyc. Dojście spacerową drogą zajmuje około 5 minut.
Pierwsze schronisko w Wąwozie Szklarki zostało wybudowane w 1868 roku. Schronisko to spłonęło w 1891 roku. Nowe schronisko, które istnieje do dzisiaj, zostało otwarte w 1897 roku.[1] Nazwa schroniska wywodzi się od nazwiska Daniela Kochana, który po przejęciu schroniska przez PTTK był jego pierwszym kierownikiem.[1]
Obok schroniska przebiega znakowana na niebiesko Czeska Ścieżka do Schroniska Pod Łabskim Szczytem oraz czarny szlak prowadzący dookoła Szklarskiej Poręby.
Schronisko Kochanówka posiada 12 miejsc noclegowych[2].
OPISY SZLAKÓW
Do Wodospadu Szklarki zielonym szlakiem ze Szklarskiej Poręby Górnej
Bibliografia
[1] Szklarska Poręba - Schronisko Kochanówka, Wodospad Szklarki, http://www.kochanowka.wszklarskiej.net/2.html, [dostęp: 13.07.2013].
[2] Szklarska Poręba - Schronisko Kochanówka, Wodospad Szklarki, http://www.kochanowka.wszklarskiej.net/oferta.html, [dostęp: 13.07.2013].
SCHRONISKO KAMIEŃCZYK
Schronisko Kamieńczyka położone jest w sąsiedztwie Wodospadu Kamieńczyka, przy czerwonym szlaku ze Szklarskiej Poręby na Halę Szrenicką. Obecne schronisko zostało wybudowane w 1995 roku, będąc pierwszym wybudowanym od podstaw, prywatnym schroniskiem w polskich górach. Wcześniej istniejące schronisko spłonęło w 1984 roku. Przed pożarem schronisko funkcjonowało jako ośrodek wczasowy.[1]
Do schroniska prowadzi stroma, kamienna droga z Rozdroża pod Kamieńczykiem. Dojście zajmuje około 15 minut. Przy schronisku znajdują się punkty widokowe na Wodospad Kamieńczyka. Zejście do Wąwozu Kamieńczyka jest dodatkowo płatne. Z placu znajdującego się za schroniskiem rozciąga się ładny widok na Góry Izerskie z Wysokim Kamieniem.
Schronisko dysponuje 19 miejscami noclegowymi, w pokojach dwu i trzyosobowych.[2]
OPISY SZLAKÓW
Na Szrenicę (1362m) ze Szklarskiej Poręby przez Wodospad Kamieńczyka i Halę Szrenicką
Bibliografia
[1] Schronisko Kamieńczyk - historia, http://www.schroniskokamienczyk.pl/historia.php, [dostęp: 12.07.2013].
[2] Schronisko Kamieńczyk, http://www.schroniskokamienczyk.pl/schronisko.php, [dostęp: 12.07.2013].
SCHRONISKO NA HALI SZRENICKIEJ
Schronisko zlokalizowane jest na Hali Szrenickiej na wysokości 1195 metrów n.p.m. Hala Szrenicka jest górską łąką, rozciągającą się na wysokości 1150 - 1280 metrów n.p.m., pomiędzy szczytami Kamiennika i Szrenicy.
Historia schroniska sięga drugiej połowy XVIII wieku, kiedy na Hali Szrenickiej stanęła buda pasterska zwana "budą Kranicha", a później Nowa Śląską Budą[1]. W późniejszych latach obiekt był wielokrotnie rozbudowywany i modernizowany. W 1975 roku część schroniska została zniszczona przez pożar. Szybko przeprowadzona odbudowa pozwoliła na ponowne otwarcie obiektu już w następnym roku.[1]
Przy schronisku znajduje się węzeł szlaków. Czerwony szlak ze Szklarskiej Poręby krzyżuje się tutaj z zielonym szlakiem z Przełęczy Szklarskiej. Powyżej schroniska czerwony szlak wspina się w kierunku Szrenicy, natomiast zielony szlak obchodzi kopułę Szrenicy od strony północnej, wiodąc obok Końskich Łbów i górnej stacji wyciągu krzesełkowego ze Szklarskiej Poręby.
Sprzed schroniska rozciąga się rozległa panorama na Góry Izerskie z Wysokim Kamieniem, Wysoka Kopą, Smrekiem oraz Stogiem Izerskim.
Schronisko dysponuje 110 miejscami noclegowymi, w tym pokoje z łazienką i wc.[2]
OPISY SZLAKÓW
Na Szrenicę (1362m) ze Szklarskiej Poręby przez Wodospad Kamieńczyka i Halę Szrenicką
Hala Szrenicka - Końskie Łby - Mokra Przełęcz - Hala pod Łabskim Szczytem (Mokra Droga)
Z Z Jakuszyc (Przełęczy Szklarskiej) przez Owcze Skały na Halę Szrenicką
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Schronisko na Hali Szrenickiej - strona oficjalna, http://www.hala-szrenicka.com/oferta.html, [dostęp: 12.07.2013].
SCHRONISKO SZRENICA
Schronisko położone jest na wysokości 1362 metrów n.p.m., na szczycie Szrenicy. Szrenica góruje nad Szklarską Porębą i stanowi świetny punkt widokowy na Kotlinę Jeleniogórską, Góry Izerskie oraz zachodnią część Karkonoszy. Na północnych stokach, kilkadziesiąt metrów poniżej schroniska, znajduje się górna stacja dwuodcinkowego wyciągu krzesełkowego ze Szklarskiej Poręby Górnej.
Schronisko na szczycie Szrenicy zostało wybudowane w latach 1921-1922, jako konkurencja dla Voseckiej boudy, pobliskiego schroniska czechosłowackiego, z którego usunięto niemieckiego dzierżawcę.[1]
Od 1967 roku schronisko było nieczynne z uwagi na planowany remont kapitalny. Roboty remontowe przedłużały się, a schronisko zostało dodatkowo zniszczone przez pożar. Ponowne otwarcie obiektu nastąpiło dopiero w 1992 roku, po wcześniejszym przejęciu schroniska przez prywatnych właścicieli.[2]
Przez szczyt Szrenicy przebiega czarny szlak, łączący górną stację wyciągu krzesełkowego z czerwonym szlakiem grzbietowym. Schronisko Szrenica oferuje 90 miejsc noclegowych, w pokojach 2,3,4,5,6 oraz 15-osobowych[3].
OPISY SZLAKÓW
Na Szrenicę (1362m) ze Szklarskiej Poręby przez Wodospad Kamieńczyka i Halę Szrenicką
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Schronisko górskie Szrenica - Szklarska Poręba Karkonosze, http://www.szrenica.pl/historia.php, [dostęp: 12.07.2013].
[3] Schronisko górskie Szrenica - Szklarska Poręba Karkonosze, http://www.szrenica.pl/oferta.php, [dostęp: 12.07.2013].
SCHRONISKO POD ŁABSKIM SZCZYTEM
Schronisko znajduje się na Hali pod Łabskim Szczytem na wysokości 1168 metrów n.p.m. Sprzed schroniska roztacza się panorama na Kotlinę Jeleniogórską, Szklarską Porębę, Góry Izerskie oraz pobliskie Borówczane Skały i Szrenicę.
Schronisko Pod Łabskim Szczytem jest najstarszym schroniskiem w zachodniej części Karkonoszy. Na miejscu dzisiejszego obiektu już w XVI w. funkcjonowała strażnica, a następnie leśniczówka. W późniejszych latach obiekt funkcjonował jako buda pasterska. Po wybudowaniu schroniska na Hali Szrenickiej, którą nazywano Nową Śląską Budą, obiekt na Hali pod Łabskim Szczytem zaczęto nazywać Starą Śląską Budą.[1]
W wigilię Bożego Narodzenia 1914 roku ówczesne schronisko prawie doszczętnie spłonęło. Obiekt został jednak szybko odbudowany, a w latach 1937-1938 dobudowano drugi budynek.[1]
Obecnie schronisko dysponuje 39 miejscami noclegowymi. Schronisko nie dysponuje stałym źródłem zasilania w energię elektryczną i wykorzystuje agregat prądotwórczy.[2]
Obok schroniska przebiega żółty szlak ze Szklarskiej Poręby Górnej na Śnieżne Kotły. Przy schronisku mają swój początek szlaki do Szklarskiej Poręby Dolnej (niebieski), do Jagniątkowa (czarny) oraz do Rozdroża pod Wielkim Szyszakiem (czerwony). Kilkadziesiąt metrów powyżej schroniska przebiega Ścieżka nad Reglami.
Nieopodal schroniska, przy żółtym szlaku ze Szklarskiej Poręby, znajdują się Kukułcze Skały.
OPISY SZLAKÓW
Na Śnieżne Kotły ze Szklarskiej Poręby przez Schronisko Pod Łabskim Szczytem
Hala Szrenicka - Końskie Łby - Mokra Przełęcz - Hala pod Łabskim Szczytem (Mokra Droga)
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Schronisko Pod Łabskim Szczytem, http://www.labskiszczyt.pl/oferta.php, [dostęp: 13.07.2013].
SCHRONISKO ODRODZENIE
Schronisko Odrodzenie położone jest na wysokości 1236 metrów n.p.m. na zboczu Małego Szyszaka, powyżej rozległego siodła Przełęczy Karkonoskiej. Widok sprzed schroniska oprócz obniżenia Przełęczy Karkonoskiej obejmuje również Labsky dul, Wielkiego Szyszaka i Śląskie Kamienie.
Schronisko Odrodzenie zostało zbudowane w 1928 roku i należy do jednych z największych obiektów w polskich Karkonoszach.[1] Po przejęciu schroniska przez nowych dzierżawców w 2009 roku, przeprowadzono gruntowną modernizację obiektu.
Schronisko Odrodzenie oferuje miejsca noclegowe w pokojach 1, 2 oraz wieloosobowych, a także w apartamentach, w tym pokoje z łazienkami.[2]
Oprócz Odrodzenia na Przełęczy Karkonoskiej znajduje się czeskie schronisko Špindlerova bouda z dużym parkingiem samochodowym, a także dawny budynek strażnicy, obecnie zaadaptowany na hotel.
Obok schroniska przebiega czerwony szlak, wiodący Głównym Grzbietem Karkonoszy, a także Ścieżka nad Reglami. Z Przesieki na Przełęcz Karkonoską prowadzi asfaltowa droga, zamknięta dla ruchu samochodowego, którą wytyczony jest niebieski szlak turystyczny.
OPISY SZLAKÓW
Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej: Przełęcz Karkonoska (1198m) - Słonecznik (1423m) - Śnieżka (1602m)
Ścieżka nad Reglami: Przełęcz Karkonoska (1198m) - Pielgrzymy (1204m)
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Odrodzenie - w sercu Karkonoszy, http://www.schroniskoodrodzenie.com, [dostęp: 13.07.2013].
SCHRONISKO SAMOTNIA
Schronisko Samotnia stoi nad brzegiem Małego Stawu na wysokości 1195 metrów n.p.m. Spośród innych karkonoskich schronisk Samotnia wyróżnia się bardzo efektowną architekturą, w której najbardziej charakterystyczny element stanowi wieżyczka wieńcząca elewację od strony ścieżki ze Strzechy Akademickiej.
Samotnia ma niezwykle bogatą historię. Wzmianki o budzie pasterskiej pochodzą już z 1670 roku.[1] Budy nad Małym Stawem zlokalizowane były pierwotnie w innych miejscach niż obecne schronisko. Dopiero budynek zbudowany w 1883 roku został postawiony na miejscu dzisiejszej Samotni. W późniejszych latach schronisko było wielokrotnie rozbudowywane. Dzisiejszy kształt uzyskało po rozbudowie w 1934 roku.[2]
W 1966 roku kierownikiem Samotni został Waldemar Siemiaszko. Pod jego kierownictwem obiekt został poddany gruntownej modernizacji, zyskując między innymi biologiczną oczyszczalnię ścieków oraz olejowy system ogrzewania. Waldemar Siemaszko kierował Samotnią do 1994 roku, kiedy zginął w wypadku samochodowym.[2]
Schronisko ma 50 miejsc noclegowych, w pokojach 2,3,4,5,6,7 oraz 10- osobowych. Pokoje wyposażone są w umywalki.[3]
Przez Kocioł Małego Stawu przebiega niebieski szlak z Karpacza Górnego na Śnieżkę. Przy niebieskim szlaku, poniżej Samotni, znajduje się Domek Myśliwski. Powyżej Samotni, na grzbiecie Złotówki, zlokalizowana jest Strzecha Akademicka.
OPISY SZLAKÓW
Na Śnieżkę (1602m) niebieskim szlakiem z Karpacza przez Polanę, Samotnię i Strzechę Akademicką
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Schronisko PTTK Samotnia, http://www.samotnia.com.pl/?d=3, [dostęp: 13.07.2013].
[3] Schronisko PTTK Samotnia, http://www.samotnia.com.pl/?d=4, [dostęp: 13.07.2013].
SCHRONISKO STRZECHA AKADEMICKA
Strzecha Akademicka usytuowana jest na widokowym grzbiecie Złotówki na wysokości 1258 metrów n.p.m., pomiędzy Kotłem Małego Stawu i Białym Jarem. Panorama z bezleśnego grzbietu obejmuje Kotlinę Jeleniogórską, zabudowania Karpacza, Główny Grzbiet Karkonoszy ponad Małym i Wielkim Stawem, a także Polanę i Pielgrzymy.
Najstarsze informacje o budzie na Złotówce pochodzą z 1654 roku. Od 1758 roku schronisko było nazywane Budą Hampla. Nazwa wywodziła się od nazwiska właścicieli. W XVIII wieku było to najpopularniejsze schronisko po północnej stronie Karkonoszy.[1]
W 1896 roku w miejscu dzisiejszej lokalizacji Strzechy Akademickiej wybudowano nowy obiekt, który spłonął w kwietniu 1906 roku, jednak został szybko odbudowany. Obecny wygląd schroniska został uzyskany w wyniku rozbudowy z 1912 roku. Po wojnie obiekt został przejęty przez krakowskich studentów, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie schroniska, które do dzisiaj funkcjonuje jako Strzecha Akademicka.[1]
Strzecha Akademicka jest dużym obiektem dysponującym 140 miejscami noclegowymi, w pokojach 1,2,3,4 i wieloosobowych. W pokojach znajdują się umywalki, a w niektórych także łazienka i wc.[2]
Przez Złotówkę biegnie niebieski szlak z Karpacza przez Polanę na Śnieżkę, a także żółty szlak z Karpacza, który tuż za schroniskiem łączy się ze Śląską Drogą.
OPISY SZLAKÓW
Na Śnieżkę (1602m) niebieskim szlakiem z Karpacza przez Polanę, Samotnię i Strzechę Akademicką
Do Strzechy Akademickiej (1258m) z Karpacza żółtym szlakiem przez dawny tor saneczkowy
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Strzecha Akademicka - schronisko górskie w Karkonoszach, http://www.strzecha-akademicka.pl/oferta.php, [dostęp: 13.07.2013].
BAR NA KOPIE
Bar usytuowany jest tuż obok górnej stacji wyciągu krzesełkowego z Karpacza na wysokości 1340 m n.p.m. Właściwa kulminacja Kopy wznosi się kilkadziesiąt metrów na wschód i osiąga wysokość 1377 metrów n.p.m.
Bar nie dysponuje miejscami noclegowymi. Obok baru przechodzi znakowana na czarno Śląska Droga, biegnąca z Karpacza na Śnieżkę.
Obok widoku na Kotlinę Jeleniogórską i Karpacz, z Kopy doskonale widać piramidę Śnieżki.
OPISY SZLAKÓW
Na Śnieżkę (1602m) Śląską Drogą z Karpacza przez Biały Jar i Kopę
SCHRONISKO DOM ŚLĄSKI
Schronisko Dom Śląski położone jest na Przełęczy pod Śnieżką, którą od strony północnej podcina Kocioł Łomniczki, a od południowej Obri dul. Schronisko znajduje się na wysokości 1400 metrów n.p.m. Z okolic schroniska piękny widok na Śnieżkę, a po stronie czeskiej efektownie prezentuje się Stundicni hora.
Obecny budynek schroniska został wybudowany w latach 1921-1922, przy czym pierwsze schronisko po śląskiej stronie istniało od 1847 roku.[1] Po wojnie ograniczana była funkcja noclegowa schroniska, w związku z zajęciem części obiektu na potrzeby WOP. W 2005 roku właścicielem schroniska został Powiat Jeleniogórski, a w 2007 roku obiekt, w drodze przetargu, nabył prywatny inwestor.[2]
Schronisko posiada 72 miejsca noclegowe, w pokojach 2,3,4,5 i 6-osobowych.[3]
Przy schronisku znajduje się duży węzeł szlaków. W kierunku wschodnim szlaki prowadzą na Śnieżkę i dalej w kierunku Skalnego Stołu oraz Przełęczy Okraj. Do Kotła Łomniczki odbija Główny Szlak Sudecki. Ponadto czarny szlak prowadzi do Karpacza (Śląska Droga), czerwony w kierunku Przełęczy Karkonoskiej oraz niebieski do Strzechy Akademickiej, Samotni i dalej do Polany i Karpacza Górnego.
OPISY SZLAKÓW
Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej: Przełęcz Karkonoska (1198m) - Słonecznik (1423m) - Śnieżka (1602m)
Na Śnieżkę (1602m) Śląską Drogą z Karpacza przez Biały Jar i Kopę
Na Śnieżkę (1602m) niebieskim szlakiem z Karpacza przez Polanę, Samotnię i Strzechę Akademicką
Na Śnieżkę (1602m) z Karpacza przez Wilczą Porębę i Kocioł Łomniczki
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Schronisko górskie Dom Śląski w Karkonoszach, http://www.domslaski.pl/historia.php, [dostęp: 14.07.2013].
[3] Schronisko górskie Dom Śląski w Karkonoszach, http://www.domslaski.pl/noclegi.php, [dostęp: 14.07.2013].
RESTAURACJA I OBSERWATORIUM METEOROLOGICZNE NA ŚNIEŻCE
Znajdujący się na szczycie Śnieżki charakterystyczny budynek w kształcie trzech "latających spodków" powstał w latach 1969-1976 dla Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.[1]
Prace związane z budową obiektu zakończyły się w październiku 1974 roku, jednka liczne usterki i konieczność ich usunięcia spowodowały, że obiekt oficjalnie został otwarty dopiero 23 października 1976 roku.[4]
W obiekcie znajduje się obserwatorium meteorologiczne, natomiast w dolnym "spodku" funkcjonuje restauracja. Obiekt nie posiada miejsc noclegowych.
Historia obiektów istniejących na Śnieżce jest długa i bogata. Pierwszym obiektem na szczycie była Kaplica św. Wawrzyńca, która została wzniesiona przez Krzysztofa Leopolda Schaffgotscha z okazji uzyskania przez Schaffgotschów praw do całej północnej strony Karkonoszy. Kaplicę wybudowano w drugiej połowie XVII wieku. Wobec zwiększenia się ruchu turystycznego w pierwszej połowie XIX wieku kaplica była wykorzystywana jako schronisko.[1]
W 1850 roku Friedrich Sommer wybudował na szczycie Śnieżki nowe drewniane schronisko. W pierwszych latach schronisko dwukrotnie było niszczone przez pożar i dopiero trzeci obiekt wybudowany w 1862 roku na dłużej zagościł w panoramie Śnieżki[2]. Obiekt ten istniał do 1967 roku.[3]
W 1868 roku, po obecnie czeskiej stronie szczytu, wybudowano drugie schronisko, które przetrwało do 2004 roku.[3] Na szczycie Śnieżki istniał również stary budynek obserwatorium meteorologicznego zbudowany w 1900 roku, a rozebrany w roku 1989.[3]
Na Śnieżkę z Przełęczy pod Śnieżką prowadzą dwie drogi. Wspinający się stromymi zakosami czerwony szlak oraz Droga Jubileuszowa, okrążająca północne zbocza. W kierunku wschodnim szlaki niebieski i czerwony biegną ku Sowiej Przełęczy oraz Przełęczy Okraj.
OPISY SZLAKÓW
Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej: Przełęcz Karkonoska (1198m) - Słonecznik (1423m) - Śnieżka (1602m)
Na Śnieżkę (1602m) Śląską Drogą z Karpacza przez Biały Jar i Kopę
Na Śnieżkę (1602m) niebieskim szlakiem z Karpacza przez Polanę, Samotnię i Strzechę Akademicką
Na Śnieżkę (1602m) z Karpacza przez Wilczą Porębę i Kocioł Łomniczki
Na Śnieżkę (1602m) z Karpacza przez Sowią Dolinę i Sowią Przełęcz
Śnieżka (1602m) - Sowia Przełęcz (1164m) - Skalny Stół (1282m) - Przełęcz Okraj (1046m)
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Schronisko na Śnieżce, http://pl.wikipedia.org/wiki/Schroniska_na_Śnieżce, [dostęp: 14.07.2013].
[3] Śnieżka - Karkonosze - Karpacz - Historia, http://www.sniezka.karpacz.pl/index.php?lang=1&menu1=3&menu2=1, [dostęp: 14.07.2013].
[4] Historia i Budowa Obiektów Meteorologicznych na Śnieżce: Karpacz.pl, http://wwww.karpacz.pl/pl/def/pages/item/ident/historia-i-budowa-obiektow-meteorologicznych-na-sniezce, [dostęp: 14.07.2013].
SCHRONISKO NAD ŁOMNICZKĄ
Schronisko usytuowane jest u stóp Kotła Łomniczki na wysokości 1002 metrów n.p.m. Obok schroniska wytyczony jest czerwony szlak z Karpacza - Białego Jaru przez Kocioł Łomniczki na Przełęcz pod Śnieżką, stanowiący fragment Głównego Szlaku Sudeckiego. Tuż poniżej schroniska do czerwonego szlaku dołącza żółty szlak z Wilczej Poręby.
Schronisko przy szlaku przez Kocioł Łomniczki zostało wybudowane w 1901 roku, jednak już w następnym roku zostało zniszczone przez lawinę. Wkrótce wybudowano nowy, drewniany budynek obecnego schroniska, przenosząc go poniżej starego schroniska.[1]
Schronisko nie ma miejsc noclegowych, jak również nie ma stałego źródła zasilania w energię elektryczną.[1]
OPISY SZLAKÓW
Na Śnieżkę (1602m) z Karpacza przez Wilczą Porębę i Kocioł Łomniczki
Bibliografia
[1] Schronisko PTTK Nad Łomniczką, http://pl.wikipedia.org/wiki/Schronisko_PTTK_%22Nad_Łomniczką%22, [dostęp: 14.07.2013].
SCHRONISKO NA PRZEŁĘCZY OKRAJ
Schronisko leży na wysokości 1046 metrów n.p.m. na Przełęczy Okraj, która rozdziela Grzbiet Kowarski od Grzbietu Lasockiego. Obok schroniska przebiega asfaltowa droga wojewódzka nr 252, która pozwala na dogodny przejazd do Czech.
Schronisko mieści się obecnie w dwóch obiektach. Nowa bacówka została wybudowana w 1975 roku. Starszy budynek został przekształcony w schronisko z dawnego budynku gospodarczego. Po wojnie obiekt ten nazywał się "Na Rubieży", a od 1964 roku "Muflonik".[1]
Schronisko ma 35 miejsc noclegowych w pokojach 2,3,4,5 oraz 6-osobowych.[2]
Na Przełęczy Okraj znajduje się węzeł szlaków. W kierunku zachodnim prowadzi szlak niebieski na Skalny Stół i czerwony na Sowią Przełęcz. Do Karpacza odbija zielony szlak tzw. Tabaczana Ścieżka. Inne szlaki pozwalają na wędrówkę do Kowar, na Przełęcz Kowarską oraz w stronę Grzbietu Lasockiego.
OPISY SZLAKÓW
Śnieżka (1602m) - Sowia Przełęcz (1164m) - Skalny Stół (1282m) - Przełęcz Okraj (1046m)
Z Przełęczy Okraj (1046m) na Łysocinę (1188m) oraz do Lysečinskiej boudy
Bibliografia
[1] Czerwiński Janusz, Mazurski Krzysztof R., Karkonosze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1992.
[2] Schronisko Na Przełęczy Okraj - Karkonosze, http://www.przeleczokraj.pl/oferta.php, [dostęp: 14.07.2013].